- هرگاه «واو» و «یاء»، مفتوح و قبل از آن‌ها حرف صحیح و ساکن باشد، حرکت فتحه به ماقبل داده می‌شود و «واو» و «یاء» به «الف» قلب می‌شوند. مانند یُهابُ
- در ۱۴ صیغه فعل‌های مضارع اجوف مجهول ثلاثی مجرد اعلال به اسکان و اعلال به قلب وجود دارد و صیغه‌های غائبات و مخاطبات علاوه بر اعلال به اسکان و قلب، دارای اعلال به حذف نیز هستند.
- نون تأکید اعم از ثقیله و خفیفه هرگاه به طور مستقیم به آخر فعل اضافه شود، لام الفعل را مفتوح می‌کند؛ از این رو حرف علّه از صیغهٔ امر مخاطب حذف نمی‌شود
- .واو» و «یاء» مکسور بعد از «الف» زائد به همزه قلب می‌شود. مانند بائِعٌ
- در اسم مفعول اجوف «واوی» ضمه بر «واو» ثقیل است و ماقبل آن حرف صحیح و ساکن است؛ از این رو ضمّه به ماقبل داده می‌شود که در این صورت التقاء ساکنین پیش می‌آید و حرف علّه حذف می‌شود. مانند مَقُول
- در اسم مفعول اجوف «یایی» ضمّه بر «یاء» ثقیل است و چون ماقبل آن حرف صحیح و ساکن است؛ از این رو ضمّه «یاء» به ماقبل داده می‌شود که در این صورت التقاء ساکنین پیش می‌آید و حرف «یاء» حذف می‌شود و برای جلوگیری از اشتباه به قبل از «واو» اسم مفعول کسره داده می‌شود و «واو» به «یاء» قلب می‌شود. مانند مَبِیْع
[ جمعه 10 اردیبهشت 1395 ] [ 9:39 PM ] [ سامان ]
[ نظرات 0 ]
