مضافٌ‌الیه در اضافۀ معنوی هم می‌تواند اسم باشد؛ اعمّ از اسم ظاهر و ضمیر؛ و هم می‌تواند جمله باشد، اعمّ از جملۀ فعلیه و جملۀ اسمیه.
اسمها به اعتبار امکان و عدم امکان کاربرد آنها در جایگاه «مضاف» بر سه دسته‌‌اند: جائز‌الاضافه، واجب‌الاضافه و ممتنع‌الاضافه.
الف) اسمهای جائز‌الاضافه؛ مانند اکثر اسمهای نکره؛
ب) اسمهای واجب‌الاضافه (دائم‌الاضافه) که خود بر دو گونه است؛
1. دائم‌الاضافه به مفرد؛ مانند جهات شش‌گانه و واژه‌های «کُلّ»، «بَعض»، «قَبل»، «بَعد» و «مَعَ»؛
2. دائم‌الاضافه به جمله؛ مانند: «إذا»، «إذْ» و «حَیْثُ»؛
ج) اسمهای ممتنع‌الاضافه؛ مانند ضمائر، موصولات، اسمهای اشاره، اسمهای مُحلَّی به الف و لام و اسمهای شرط و استفهام، به جز واژۀ «أيُّ».
[ جمعه 23 مهر 1395 ] [ 10:19 AM ] [ سامان ]
[ نظرات 0 ]
