احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

جواد محقق

خسته از راه، کنار مادر
توي ماشين پدر خوابيدم
پلکهايم که به هم افتادند
خواب يک صحن کبوتر ديدم
 

از شوق اشک به چشمانم مي دود
وقتي مي بينم دوباره دست به سينه در پيشگاه تو نشسته ام
و آرام آرام با روح سبز و مهربان تو گفتگو مي کنم
سينه ام لبريز از ايمان و مهر
به تو
به تو مهربان ترين نگاه زمين و آسمان، مي گويم
و شکر مي کنم که باز اجازه داده اي اين من کوچک و نحيف بنالد
وقتي که مي بينم
به اين لاابالي سرگردان و مغرور
دوباره اذن ورود دادي
مي بينم که دوباره اجازه دادي براي تو بگويم، بنويسم
وقتي مي بينم که اين خسته ترين جان عالم را
مهربانانه در آغوش التفات گرفته اي و نوازشم مي کني
وقتي اين همه را مي بينم چرا از شوق فرياد نزنم
عزيز مهربان

امروز به ميهماني رضا آمده ايم
با هم به گلستان صفا آمده ايم
مانند شقايقي همه سوخته دل
محتاج و غريب و بينوا آمده ايم
در سنگر عشق و کرمش پاي نهاديم
چون کفتر گنبد طلا آمده ايم
امروز کنار پنجره فولادي
دلخسته و با دست دعا آمده ايم
ما زائر بارگاه عشقش هستيم
اي دل تو مگو کنون چرا آمده ايم؟
محتاج کرم گشته و در بند اسيريم
با بارگنه بهر شفا آمده ايم