احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

برخوردهاي اخلاقي امام رضا (ع) مي تواند راهي مناسب براي شناخت برخوردهاي اخلاقي ائمه اطهار (ع) باشد. اين امام (ع) همام به منشأ وحي متصل بود و افعال و سکنات اخلاقي او با سنت نبي يکي است پس بر ماست که بر اين مسأله صحه بگذاريم و نسل جوان با شناخت اين مسأله به خوبي مي تواند سيره نبوي را احيا کند و اين زماني است که با زيبايي اين مسأله بيان گردد در اين مقاله سعي شده است در خصوص اخلاق عملي امام (ع) مطالبي بيان گردد اميد است با خواندن رفتارهاي اخلاقي آن حضرت که از احاديث معتبر از ايشان بيان شده است، از خلق و خوي اخلاقي آن امام همام، با اشخاص از بوستان تربيتي ثامن الحجج طرحي جامع الاطراف تصوير و ترسيم کرد.

امام رضا(ع) با احترام، ميهمان خود را به داخل خانه آورد و پس از پذيرايي از او، با وي گفتگو کرد، در ميان سخن، باد چراغ را خاموش کرد. ميهمان، بي درنگ از جاي خود برخاست تا چراغ را روشن کند، ولي امام دست او را گرفت و اجازه نداد از جا برخيزد. سپس خود حضرت برخاست، چراغ را روشن کرد و براي اينکه ميهمان ناراحت نشود، با لبخند به او فرمود: «ما خانداني هستيم که دوست نداريم ميهمان خود را به کار گيريم و او را به زحمت بيندازيم»

شهر من !
شهر من !
هر روز سلام مي دهم به خورشيد
و اندوه هايم را
که همچون دست اندازهاي خيابانهايت بسيار است
فراموش مي کنم
آي ، شهر من !
شهر من !
من و هزاران نفر چون من
هر روز خيابانهايت را ورق مي زنيم
تا شرمندگي
دستهايمان را لمس نکند

محمد بن سنان روایت کرده است که اباالحسن الرضا علیه‏السلام در جواب نامه‏هایی که برای او فرستاده بودند نوشت: 

«خدا فرار از جنگ را حرام کرده است زیرا این عمل باعث خرابی دین و سبک شمردن پیامبران و امامان عادل و ترک یاری یاری آنها بر ضد دشمنان که برای ترک اقرار به ربوبیت که بدان دعوت شدند باید مجازات شوند و اظهار عدل و ترک جور و میراندن فساد می‏شود. بعلاوه فرار تشویقی برای دشمن در حمله به مسلمانان است که نتیجه‏ی آن کشته و اسیر شدن مسلمانان و تباه شدن دین خدای عزوجل است و منجر به فساد چیزهای دیگر می‏شود.» [وسائل، ج 11، ص 65.] . 

اسلام فرار از جنگ در راه خدا را حرام کرده است و این به خاطر ضرر زیادی است که به مسلمین می‏رسد و از جمله تسلط قوای کفر بر اسلام و قیام آنها بر از بین بردن اسلام و تنبیه سخت مؤمنین است.

حسن بن جهم روایت کرده است که از ابوالحسن الرضا علیه‏السلام پرسیدم: کدام یک از این دو برترند: مردی که به مکه می‏آید و به مدینه نمی‏آید، یا مردی که به مدینه می‏آید و به مکه نمی‏آید؟ فرمود: شما چه می‏گویید؟ گفتم: ما درباره‏ی حسین علیه‏السلام می‏گوییم اما راجع به پیامبر چه؟ فرمود: اما اگر این را می‏گفتید، در یکی از اعیاد اباعبدالله الحسین علیه‏السلام در مدینه بود، پس وارد بر پیامبر صلی الله علیه و آله شد و سلام بر او داد. سپس به حاضران گفت: ما بهتر از مردم همه‏ی شهرهای مکه و غیر آن هستیم به خاطر سلام ما بر رسول خدا صلی الله علیه و آله [کامل الزیارات ص 331؛ وسائل، ج 10، ص 273.] .

علی بن اسباط از بعضی از اصحاب ما روایت کرده است که گفت: از ابی‏الحسن الرضا علیه‏السلام پرسیدم: مردی دارد حج تمتع انجام می‏دهد و مقداری لباس در چمدانش دارد، آیا می‏تواند بخشی از آن را بفروشد و یک قربانی بخرد؟ فرمود: نه، مؤمن نباید خود را با این چیزها زینت نماید. او باید روزه بگیرد و هیچ چیز از لباسش را نفروشد [همان مأخذ، ص 171.] . 

وقتی حاجی از تهیه‏ی قربانی ناتوان باشد، باید سه روز در ایام حج روزه بگیرد و هفت روز وقتی که به سوی خانواده‏اش برگشت.  

سواده و علی بن اسباط روایت کرده‏اند که از ابی‏الحسن الرضا علیه‏السلام پرسیدند: فدایت شویم، قربانی در مکه برای ما سخت است، آیا جایز است دو نفر از ما در یک گوسفند شریک شویم؟ فرمود: بلی، و آن برای هفتاد نفر کافی است [همان مأخذ، ج 10، ص 114.] . 

این در حج مستحب است، و اما در حج واجب جایز نیست و برای هر نفر یک قربانی است.