احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

در اين نوشتار برآنيم تا شعار «الرضا من آل محمد» را بررسى كنيم؛ شعارى كه عباسيان با تكيه بر آن توانستند بسيارى از بنى‏ هاشم و شيعيان آنان ـ به ‏ويژه ايرانيان ـ را با خود همراه كرده و مدت‏ ها چهره واقعى خود را در پشت آن پنهان سازند.اين بررسى، در چهار محور الرضا در لغت عرب، الرضا در عرف مسلمانان در دو قرن نخست هجرى، الرضا در دعوت عباسى و الرضا نزد دعوت شدگان تقديم مى‏گردد.

حضرت ابوالحسن على بن موسى الرضا عليه السلام در سال 148 ه . ق، در روز يازدهم ذى‏قعده در مدينه ديده به جهان گشود .پدر بزرگوارش حضرت امام موسى بن جعفرعليه السلام و مادر مكرمه‏ اش به نام هاى نجمه خاتون، ام‏ البنين، سكينه نوبيه و تكتم ناميده مى‏شود كه بعد از تولد فرزندش، از طرف امام كاظم ‏عليه السلام «طاهره‏» نام گرفت

رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم:«ستدفن بضعه مني بخراسان ما زارها مکروب الا نفس الله کربته ولا مذنب الا غفر الله ذنوبه.»(1) پاره تن من در خراسان دفن خواهد شد، هيچ گرفتار و گنه ‏کاري اورا زيارت نکند جز اين که خداوند گرفتاري او را برطرف سازد وگناهانش را ببخشايد.

هر یك از امامان معصوم‌ علیه‌السلام دارای ابعاد معنوی، علمی، سیاسی، اجتماعی و اخلاقی خاص خود هستند. حضرت رضا‌ علیه‌السلام نیز از این قاعده مستثنی نیست. گروهی شیفته جنبه علمی، مناظرات و مباحثه‌های آن حضرت بوده و در معرّفی این بُعد كوشیده‌اند، و جمعی نیز مشتاق بیان كرامات و معجزات آن حضرت؛ لذا در این وادی قلم‏پردازی كرده و یا سخن رانده‌اند.

دلم را از هوای شهرمان گرفتم. قدم به قدم، نفس به نفس از هوای این‌جا برایش زمزمه کردم. از نسیم ملایمش، از رهایی. از احساس عجیبی که میان ثانیه‌ها غرقت می‌کند آن‌گونه که گذر زمان را از خاطر می‌بری.

امامان پاک ما در میان مردم و با مردم می زیستند،و عملا به مردم درس زندگی و پاکی و فضیلت می آموختند،آنان الگو و سرمشق دیگران بودند،و با آنکه مقام رفیع امامت آنان را از مردم ممتاز می ساخت،و برگزیده ی خدا و حجت او در زمین بودند در عین حال در جامعه حریمی نمی گرفتند،و خود را از مردم جدا نمی کردند،و به روش جباران انحصار و اختصاصی برای خود قائل نمی شدند،و هرگز مردم را به بردگی و پستی نمی کشاندند و تحقیر نمی کردند...

حضرت ابوالحسن علي بن موسي الرضاعليه السلام در سال 148 ه. ق، در روز يازدهم ذيقعده در مدينه ديده به جهان گشود . (1(

پدر بزرگوارش حضرت امام موسي بن جعفرعليه السلام و مادر مكرمه‏اش به نامهاي نجمه خاتون، ام‏البنين، سكينه نوبيه و تكتم ناميده مي‏شود كه بعد از تولد فرزندش، از طرف امام كاظم‏عليه السلام «طاهره‏» نام گرفت . (2(