احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

چنان‌که یادآوری شد نگاه اسلام به انسان به گونه دو ساحتی ناظر به دنیا و آخرت است و به تعبیری دیگر، نگاهی است مادی و معنوی. از نقطه نظر مادی آن‌گاه که به انسان می‌نگریم او را موجودی مولد و آفریننده می‌یابیم که فرآیند آن را کار می‌نامیم. مسلماً کار به عنوان یک فرآیند تلاش و یک پدیده دارای مقوم‌هایی است که برخی از آن‌ها در هدف جای می‌گیرند و به اصطلاح، علت غایی آن را کامل می‌کنند.

شفایافته: صدیقه فتحی، فرزند عباس، سن 40 سال، ساکن تهران،

بیماری: اسکلووزن

(M.S) «نوعی ویروس ناشناخته که وارد نخاع شده و بر روی سیستم مغز و اعصاب اثر می‌گذارد و در صورت پیش‌روی منجر به فلج کامل بدن می‌گردد»، مدت بیماری: 12 سال، تاریخ شفا: 20/7/76

چه روزها و شبهای پر خاطره‌ای را که گذران نکرده بود، دوران پر اضطراب و التهابی که هیچوقت فراموش شدنی نیست، شبها برایش نفرت‌انگیز بود، دل خوشی از شب نداشت، زیرا عفریت بیماری همچون هیولایی ترسناک روح و جسم نحیفش را آزار می‌داد.

1
   الکلینى عن الحسین بن محمّد، عن معلىّ بن محمّد، عن علىّ بن أسباط قال: سمعت أبا الحسن الرضا علیه السلام یقول: کان فى الکنز الّذى قال الله عزّوجلّ «و کان تحته کنز لهما» کان فیه: بسم الله الرحمن الرحیم عجبت لمن أیقن بالموت کیف یفرح؟ و عجبت لمن أیقن بالقدر کیف یحزن؟ و عجبت لمن رأى الدّنیا و تقلّبها بأهلها کیف یرکن إلیها؟ و ینبغى لمن عقل عن الله أن لایتّهم الله فى قضائه و لایستبطئه فى رزقه، فقلت: جعلت فداک أرید أن أکتبه، قال: فضرب والله یده إلی الدواة لیضعها بین یدی، فتناولت یده، فقبّلتها و أخذت الدواة فکتبته.
کهف 18 / 82. اصول کافى 2/ 59.

امام رضا علیه السلام همواره تلاش می کرد گناهان و آثار زشت و پلید و پیامدهای آن را یادآور شود. چرا که انجام گناهان همیشه پیامدهای بسیار شومی را به همراه داشته است.

از این رو آن حضرت مردم را از انجام آن ها منع می کرده است که سخنان فراوان امام علیه السلام در این راستا گویای این حقیقت است. آن بزرگوار فهرستی از گناهان کبیره را برای توجه دادن مردم به عواقب آن مطرح نموده که عبارتند از:

در نخستین وهله تلاش ذهنی انسان به سوی این نقطه گسیل می‌یابد که چه راه و روشی را می‌توان پیدا کرد که با صرف نیرو و انرژی اندک به نتایج سترگی دست‌یابی حاصل شود؟

مقدمه– اقتصاد چیست و چرا اقتصاد خانواده؟

در پاسخ این سوال باید به طرح زیربنای مساله توجه نمود که در اصل، یک موضوع روان‌شناختی و مردم‌نگارانه می‌باشد و آن این است که انسان با توجه به تمایلی که به ارضای نیازهای خود دارد، همواره سعی می‌کند با صرف حداقل تلاش یا هزینه، حداکثر نتیجه را به دست آورد، دستیابی به چنین راه و روشی پایه فکری دانش یا روشی است که اقتصاد نامیده شده است.
 

دلم برای خانه تنگ می‌شد. احساس می‌کردم سینه‌ام را لای گیره نازک‌کارها فشار می‌دهند. تا می‌خواستم قرار بگیرم، چشم‌های نمناک پدرم در ترمینال، خاطرم را تصرف می‌کرد. آخرین بار با هم آمده بودیم مشهد. در یک مسافرخانه نزدیک حرم اتاقی گرفته بودیم که یک گلدان شمعدانی معطر گذاشته بودند روی طاقچه‌اش. نزدیک غروب، قبل از این که برویم حرم، یک لیوان آب می‌ریختم پای گلدان و چند قطره هم می‌پاشیدم روی برگ‌هایش که بوی اسرارآمیز شمعدانی، اتاق را بردارد. در حرم هم زیارتمان که تمام می‌شد، خودم را می‌رساندم به سقاخانه و یک لیوان آب هم برای خودم می‌ریختم و احساس می‌کردم بوی شمعدانی وجودم را استشمام می‌کنم.

اهمیت دادن به وقت و ارزش قائل شدن برای آن در سیره پیشوایان همواره مورد تاکید فراوان قرار داشته است. پیامبرگرامی اسلام و ائمه بزرگوار (ع) هم بارها مردم را به غنیمت شمردن فرصت ها و اهمیت دادن به وقت و استفاده صحیح از آن توصیه کرده و گذر زمان را همچون گذر ابر توصیف نموده و ما را به بهره گیری صحیح از زمان سفارش نموده اند. (1)