امامان پاك ما در ميان مردم و با مردم مىزيستند، وعملا به مردم درس زندگى و پاكى و فضيلت مىآموختند، آنان الگو و سرمشق ديگران بودند، و با آن كه مقام رفيع امامت آنان را از مردم ممتاز مىساخت، و برگزيده خدا و حجت او در زمين بودند درعين حال در جامعه حريمى نمىگرفتند، و خود را از مردم جدا نمىكردند، و به روش جباران انحصار و اختصاصى براى خود قائل نمىشدند، و هرگز مردم را به بردگى و پستى نمىكشاندند و تحقير نمىكردند. آنان نمونه بارز اسوه حسنه مي باشند.