احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

باید دخیل بر پرِ مهتاب بست و بس
باید کنار سفره ی باران نشست و بس

آدم اگر بهشت طلب کرد کافی است
باشد برای رضا بی پا و دست و بس

آنقدر پشت بام حرم دیدنی‌ست که
صیّادها شدند کبوترپرست و بس

نوکر شدم زِ رحمت قالوا بلای تو
هستم دخیل پنجره فولادتان از الست و بس

مثل نسیم ، در حرم آرامتر شدم
از هرچه بگذریم ، حرم خوشترست و بس

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا

خواب و خوراکش چیزی جز گریه نبود، خود را در اتاق حبس کرده بود و به در ودیوار می ‏نگریست تا خاطره جدیدی بیابد و ضجه‏ای تازه سر زند. یک هفته قبل، ترکمن‏ها حمله کرده بودند و پس از کشتار فراوان آذوقه، زنان ودختران جوان را برده بودند. یکی از دخترانی که دزدیده بودند، تنها فرزندپیرزن بود که مرهم زخم و التیام ‏بخش غمهای دلش بود و با رفتنش دیگر امیدی به‏زنده ماندن نداشت. مثل اینکه یاد سخنی افتاده باشد، با خود گفت:

دلم هوای تو کرده، شه خراسانی

چه می شود که بیایم حرم، به مهمانی

دلم زکثرت زشتی، بریده آقاجان

عنایتی که بیایم، تویی که درمانی…

السلام علیک یا ایها الرئوف

در این بخش، برای آن که قلبت بیشتر به معرفت و محبت مولای مهربانت نورانی شود، معجزاتی از آن امام را می‏آوریم. این معجزات از منابع قدیم و موثق آورده شده است. سه حکایت اول را از کتاب شریف عیون أخبار الرضا علیه‏السلام آورده ایم که حدود هزار و صد سال قبل توسط عالم بزرگوار، شیخ صدوق تالیف شده است. کرامت آخر را نیز محدث بزرگوار مرحوم میرزا حسین نوری نقل کرده است. 

آمدم باز و سخن با تو فراوان دارم
باز دست تهی و پای گریزان دارم
‌
باز میباری و میبخشی و مهمان داری
باز میبارم و موّاجم و طوفان دارم
‌
کاش یک لحظه کرم کرده نگاهم بکنی
من که هر ثانیه نجوای رضا جان دارم
‌
دست از عالم و آدم به امیدت شستم
باز هم دست به دامان تو سلطان دارم
‌
بعد از آن شب که حرم بودم و باران بارید
خاطرات خوشی از بارش باران دارم
‌
حسّ من موقع پابوسیَت آقا اینست
که به لب زمزمهٔ آیهٔ قرآن دارم

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا