احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

قبله اى كه مغناطيس دلهاى شيفته «ولايت» است، در «خراسان» است.«غريب طوس»، امروز آشناى هر دور و نزديك و كوچك و بزرگ است.«على بن موسى»، هشتمين قبله اى است كه بهانه عشق ورزيدن و دوست داشتن و گريستن است.«سلطان خراسان»، بر دلهاى محبّان حكومت مى كند.سرزمين طوس، به «طور»ى تبديل شده است كه ميقات هزاران موساى كليم است.خراسان، قبله هشتم است و مغناطيس دلهاى شيدا. درخت ايمان و ولايت، در اين مرز و بوم، از چشمه سار مزارش سيراب مى شود . هر دلى مشهد يقين مى شود، هر خانه اى كانون ولايت مى گردد و سرزمين طوس به وسعت ايران گسترده مى شود.كوى رضا(ع) مأمن جانهاى شيدا و پناهگاه دردمندان و دلسوختگان است.طوس، مدينه ديگرى است كه پاره اى از پيكر رسول مدنى در آن آرميده است.غريب خراسان، آشناى دلهاى محبّان است. سلام بر آن آشناى غريب، و غريب آشنا!

يَرَوْنَ مَقامى‏ وَيَسْمَعُونَ کَلامى‏، وَيَرُدّونَ سَلامى‏، وَا‍ نِّکَ حَجَبْتَ‏ عَنْ سَمْعى‏ کَلامَهُمْ، وَفَتَحْتَ بابَ فَهْمى‏ بِلَذيذِ مُناجاتِهِمْ...

آنان به شوق مي آيند ، به عشق مي آيند و با پاي پياده از کربلاي حسين تا توس غريب الغربا را به پرواز مي آيند ...

اینجا ترافیک دل است؛ اینجا لازم نیست بوق بزنی تا بقیه برایت دست تکان دهند. اینجا تمام آن‌هایی که زندگی‌شان را کف دستشان گرفته‌اند، شانه‌به‌شانه آمده‌اند پابوس آقایی که خیلی آقاست! آقایی که خیلی بامعرفت است، آقایی که مثل هیچ‌کس نیست. اینجا همه توی یک خط ایستاده‌اند تا نوبتشان شود. من که می‌گویم آقا روی سر همه دست می‌کشد. آقا توی جیب همه چیزهای خوب می‌ریزد و هیچ‌کس را دست خالی برنمی‌گرداند. فقط کافی است که صاف و ساده باشی.

مهربانيت را چگونه مي‌شود به وصف آورد وقتي كه رأفت در وجود نازنيت به ابديت رسيده است؟!چگونه مي‌شود تو را آفتاب خواند هنگامي كه خورشيد، نور و ابهتش را از تو مي‌گيرد؟ چگونه كسي كه نور و مهرباني تو را مؤمن است، مي‌تواند به خورشيد و ماه دل خوش كند؟!هميشه دلمان برايت تنگ كه مي‌شود به پا بوست مي‌آييم اما تا چشم بر هم مي‌گذاريم هنگامه رفتن مي‌شود. بغض راه گلويمان را مي‌بندد... اشك در چشم‌هايمان مي‌رقصد و پا بر زمين مي‌كوبد... كوله‌بار التماس دعاهايمان را در گوشه‌اي از حرم امن و سرشار از آرامشت جا مي‌گذاريم و از سر ناچاري، بي‌خداحافظي مي‌رويم تا «سلام» اين بارمان به «سلام» بار ديگري كه به زيارتت مي‌آييم، وصل شود. با تو اي امام عزيز هيچوقت نبايد «خداحافظ» بود بلكه هميشه بايد «سلام» بود چراكه تو از زيباترين سلام‌هاي خداوند به بشريت هستي.

آدم‌های کوپه هشت خوشبخت‌ترین آدم‌های دنیا به نظرش می‌آمدند. مثل همیشه دلش تكانی خورد و دلتنگی‌ها روی صورتش سر باز كردند. آدم هر قدر هم كه مرد باشد، نام مشهد كه بیاید اختیارش دست خودش نیست.
نمیدانم راست است یا نه اما میگویند وقتی میگوییم السلام علیک یا علی بن موسی الرضا در واقع امام به ما سلام کرده و داریم جواب سلامش را میدهیم به هرحال همه با هم سلامی برای حضرت بگوییم....... السلام علیک یا علی بن موسی الرضا المرتضی 

امروز صباي دل را با عبير ارادت به جانب انيس نفوس و آفتاب توس، روان کردم و جان نيز بي اجازت يار، راهي شد. امروز مي خواهم در پاي جمال گل آل ياسين؛ پرپر شوم. امروز شمع شعف در شبستان آرزوهايم فروزان شده و آهوي رميده اشتياقم ضمانت دلدار مي جويد. امروز وصال دست قنوت با ضريح زيباي رضا، نياز را به ضيافت سحاب سخاوت مي خواند. سلام بر تو اي خورشيد خورشيدها و اي مونس جان ها! شقايق هاي احساس و نسترن هاي نياز و بنفشه هاي عطوفت، نثار گام هايت باد اي هشتمين شمشاد ولايت!

صحن تو پر از تب عبوری سبز است

لبـریز تبـسم حضـوری سبز اسـت

مـن تـوشـه کـربلام را مـی گـیرم

از پنجره ای که غرق نوری سبز است

شاعر : یوسف رحیمی

دل من گم شد اگر پیدا شد

بسپارید امانات رضا

و اگر از طپش افتاد دلم

ببریدش به ملاقات رضا

از خدا خواسته ام بگذارد

که غلامش بشوم

همه گفتند محال است ولی

دل خوشم من به محالات رضا(ع)...