احاديث , سخنان تصادفي امام رضا (ع)

گفتار اول : چرا به امام رضا علیه السلام عالم آل محمد صلی الله علیه و آله می گویند مگر همه ائمه علیهم السلام از نظر علم یکسان نیستند ؟

دلیل اول : همانطورکه جزو اعتقادات ماست ائمه معصومین علیهم السلام « کلهم نور واحد » هستند و همه یکپارچه یک حقیقت هستند. ائمه به صورت الهام که نوعی از مسیر وحی است با عالم غیب در ارتباطند و هرگاه اراده کنند دریافت علم برای ایشان محقق می شود. اما این که امام رضا علیه السلام در بین ائمه علیهم السلام به این لقب ممتاز شده اند مربوط به بحث تجلی خاص است و همه علوم برای همه ائمه علیهم السلام به یک صورت است، اما اینکه امامی به یک صفت مشهور می شود به لحاظ خصوصیات زمانی و مکانی خاص ایشان است. امام علیه السلام در عصری زندگی می کردند که توانستند آن همه معارف بلند توحیدی و فقهی و مسائل اجتماعی بخصوص شناخت پروردگار متعال و پیامبر صلی الله علیه و اله را برای مردم تبیین نمایند و ما از برکت معارف رضوی می بینیم که در عیون اخبارالرضا چقدر مسائل سنگین و با ارزش ذکر شده است.

خسته در سایه درختها نشستیم. خوشحال که کارمان تمام شده است. باغ پر بود از سبدهای میوه. چه عطری داشتند سیب­ها...
صدای سلام امام را که شنیدیم بلند شدیم. امام اما ناراحت نگاهمان کرد. خم شد. سیب نیم خورده را از زمین برداشت:«الان میوه زیاد است، شما هم می‌خورید؛ اما افرادی هستند که از این نعمت محرومند. اسراف نکنید. »

طبری، محمد بن جریر، دلائل الائمه، ناشر: دارالذخائر للمطبوعات، قم، ص 91

زهرا مرتضوی

چکیده

انسان اشرف مخلوقات است و با توجه به اینکه نسبت به دیگر موجودات از قوه عقل برخوردار است و اختیار نیز دارد باید به هم نوع خود احترام بگذارد و دیگر انسان ها را بی ارزش نکند . در سیره امام رضا (ع) همواره انسان دوستی و احترام به دیگران حتی غلامان سیاه به چشم می خورد و در بسیاری موارد با اینکه امام است خود را از آنها پایین تر می بیند . اما اومانیسم غربی یا همان انسان محوری خود را در جایگاه خدا قرار می دهد و می گوید اصل انسان است و اصالت بشر را مطرح می کند و معتقد است موجودی به نام خدا و چیزی به نام دین نباید مانع آزادی های انسان شود .

محمد سنان که یکی از راویان و نزدیکان مورد اعتماد و اهل علم و تقوا و از فقهای شیعیان حضرت کاظم علیه السلام به شمار می رفت می گفت: «در زمان خلافت هارون به امام گفتم: «خود را به امامت مشهور ساخته و جای پدرت را گرفته ای در حالی که از شمشیر هارون خود می چکد!» امام فرمود: «آنچه مرا به این کار وادار کرده و بی پروا ساخته، سخن پیامبر صلی الله علیه و آله است که فرمود: «اگر ابوجهل یک مو از سر من گیرد بدانید که من پیامبر نیستم». من نیز به شما می گویم: «اگر هارون از سر من مویی کم کرد گواه باشید که من نیز امام نیستم».

امام رضا علیه السلام خطاب به حضرت عبد العظیم حسنی بیان خیلی جامع و کاملی دارند که با این عبارت آغاز می شود: ای عبد العظیم! سلام مرا به شیعیانم برسان ... و در ادامه می فرمایند : وَ مُرْهُمْ بِالسُّکُوتِ وَ تَرْکِ الْجِدَالِ فِیمَا لَا یَعْنِیهِمْ .
امام رضا به ما پیام داده اند که جلوی زبان خودمان را بگیریم و سکوت کنیم.

كسانى كه از امام رضا (ع) روايت نقل كرده‏ اند

ابن شهر آشوب در مناقب گويد: دسته‏اى از مصنفان از آن حضرت روايت نقل كرده‏ اند مانند: ابو بكر خطيب در تاريخش و ثعلبى در تفسيرش و سمعانى در رساله ‏اش و ابن معتز در كتابش و نيز عده ‏اى ديگر. جنابذى در معالم العترة گويد: عبد السلام بن صالح هروى و داود بن سليمان و عبد الله بن عباس قزوينى و طبقه آنان از امام رضا (ع) روايت نقل كرده‏ اند.

شيخ صدوق در عيون اخبار الرضا (ع) به سند خود در حديثى روايت كرده است: چون امام رضا (ع) به مرو آمد، مامون به آن حضرت پيشنهاد كرد كه امارت و خلافت را بپذيرد. اما آن حضرت امتناع كرد و در اين باره گفت‏وگوهاى بسيار درگرفت كه حدود دو ماه طول كشيد. و در تمام اين مدت امام رضا (ع) از پذيرش آن پيشنهاد سرباز مى‏زد.