تغذیه ضعیف و نامناسب میتواند استرس زا باشد. برخی افراد با مصرف بیش از حد قند، کافئین، نمک، چربی و چند ماده غذایی دیگر استرس وارده بر بدن خود را افزایش میدهند.
تغذیه ضعیف ممکن است تعادل عمومی مواد مغذی در بدن را بر هم زند و یک فرد دچار سوء تغذیه استعداد بیشتری برای ابتلا به بیماری دارد. بیماری، نیاز افزونتری به مواد مغذی در بدن ایجاد میکند.
در زندگی روزانه بسیاری از مردم حساسیتهای بیش از اندازه، محرومیتها و استرسهای محیطی، موجب تنش های جسمی و روانی مزمن میگردد که در طول روزها، ماهها و سالها بر سلامتی آنها تأثیر میگذارد. نیازهای تغذیه ای همچنین از استرسهای حاد ناشی از عفونتها، سوختگیها، جراحات، شکستگی استخوانها و سایر بیماریها و صدمات و آشفتگی ناگهانی در تعادل عاطفی تأثیر میپذیرد.

جوانی شمع ره کردم که جویم زندگانی را

نجستم زندگانی را و گم کردم جوانی را

کنون با بار پیری آرزومندم که برگردم

به دنبال جوانی کوره راه زندگانی را

به یاد یار دیرین کاروان گم‌کرده رامانم

که شب در خواب بیند همرهان کاروانی را

بهاری بود و ما را هم شبابی و شکر خوابی

چه غفلت داشتیم ای گل شبیخون جوانی را

چه بیداری تلخی بود از خواب خوش مستی

که در کامم به زهرآلود شهد شادمانی را

سخن با من نمی‌گوئی الا ای همزبان دل

خدایا با که گویم شکوه‌ی بی همزبانی را

نسیم زلف جانان کو؟ که چون برگ خزان دیده

به پای سرو خود دارم هوای جانفشانی را

به چشم آسمانی گردشی داری بلای جان

خدایا بر مگردان این بلای آسمانی را

نمیری شهریار از شعر شیرین روان گفتن

که از آب بقا جوئید عمر جاودانی را

استاد شهریار

مانع اول: لغو قانون جواز تملك زمین هاى بایر

از موانع مهمى كه در راه ازدواج جوانان مجرّد وجود دارد، بى اعتبار شدن قانونى اسلامى است كه بر اساس آن هر كس زمین بایرى را آباد كند، مى تواند آن را تملك نماید. آرى، پسر جوان مجرّد اگر احساس كند كه تهیّه مسكن برایش میسّر نیست، ازدواج نمى كند و در نتیجه دختران نیز مجرّد مى مانند.
این قانون در طول تاریخ در سرزمین هاى اسلامى اجرا مى شد، ولى در دوران معاصر، حاكمان كشورهاى اسلامى آن را لغو كردند و بدین ترتیب مشكلى بر مشكلات و موانع ازدواج افزوده شد. قطعاً هر دختر و پسرى كه در پى ازدواج باشد، نیازمند مسكن است؛ و مسكن مستلزم داشتن زمینى است كه در آن بر پا شود. امّا امروزه حكومت ها زمین هاى بایر را ملك خود خوانده و اعلام كرده اند: هر كس بخواهد قطعه زمینى را تملّك كند، باید از دولت كسب اجازه كند و در صورت موافقت آن ها، بهایى بپردازد تا مالك زمینى شود. این در حالى است كه غالب پسران جوان چیزى در بساط ندارند، تا چنان بهایى را به دولت پرداخت كنند.