هوای داغ تابستانی چند روزی است خودنمایی می‌كند، این در حالی است كه بسیاری از افراد از عوارض آن در امان نمی‌مانند. به منظور جلوگیری از آسیب‌های ناشی از هوای گرم باید بین تولید و دفع حرارت(تعریق)، تعادل ایجاد شود تا دمای بدن ثابت بماند.

مواردی كه آسیب‌پذیری در برابر گرما را افزایش می‌دهد عبارتند از: چاقی ، سن ، جنس ، بیماری پوستی ، كاهش فشارخون ، بیماری قلبی ، داروهایی كه مانع تعریق می‌شوند مانند آنتی‌هیستامین‌ها، مواردی كه فعالیت عضلات یا حرارت بدن را افزایش می‌دهند، مانند مصرف مواد مخدر ، وجود عفونت، سرطان، سوء تغذیه و نقص ایمنی.

سؤال که من دارم خیلی ها پرسیدند و این است که مگر خدا نفرموده است که حق الناس رو رعایت کنید من از حق الله میگذرم به همین سبب
پاسخ :از قرآن کریم وسایر متون دینی استفاده می شود که,بخشش گناهان وگذشت خداوند از حق خود ,در جائی است که انسان گناهان وخطاهائی را از روی جهالت انجام دهد وبه زودی پشیمان شود وتوبه کند,نه اینکه عمداً گناه کند واصرار بر عمل خود داشته باشد,بنا بر این اگر عمداً نماز نخواند موجب کفر اومی شود ودیگر زمینه ای برای بخشش وگذشت نمی ماند,در سایر اعمال نیز چنین است که تخلفات عالمانه وعامدانه قابل گذشت نیستند,لکن نماز در اسلام جایگاه ویژه ای دارد,زیرا بعنوان عمود خیمه اسلام,مطرح شده وباقی اعمال با او سنجیده می شود,بنابر این سستی در نماز سبب جهنمی شدن می گردد, فویل للمصلین الذین هم عن صلاتهم ساهون,پس وای براین نماز گذاران,که از نمازشان غافلند وبدان اهتمام نمی ورزند.سوره ماعون آیه 5و6چه رسد به ترک آن بطور کلی؛ که قرآن در این زمینه می فرماید: ما سلککم فی سقر,قالوا لم نکن من المصلین؛چه چیزی شما را به دوزخ آورده است؟در پاسخ گفتند:ما از نماز گذاران نبودیم.سوره مدثر آیه42و43 بنا بر این باید توجه کرد که یک فرد زمانی مستحق تخفیف وگذشت از او هست که نسبت به کارهای خود تعهد داشته باشد لکن گاهی غفلت هائی داشته باشد ,اینها قابل اغماض است نه اینکه بکلی انجام تکالیف را کنار بگذارد وانتظار گذشت داشته باشد.

بیشترپدران ومادران و آموزگاران  باحقوق کودک آشنایی ندارند. گاهی با این مقوله به عنوان مفهومی دور از  ذهن و غیر عملی برخورد می شود. خانواده و آموزگاران چگونه می توانند حقوق کودک را درجریان زندگی روزمره ی خود رعایت کنند؟ برای آشنایی آن ها با حقوق کودک چه گام هایی می توان برداشت؟

به نظر من نباید به کودک نگاه صدقه بگیرداشته باشیم.باید بپذیریم که اونیز حقوق ویژه ی خود را دارد .درواقع باید حق کودکان مان را ادا کنیم.آنچه كه من را  به عنوان یك  روان شناس به حقوق انسان ها پیوندمی دهد، تاثیری است كه از نظر روانی بر آن ها دارد. مهم است كه ببینم تاثیر روان شناسی آن در انسان چیست واگر این حقوق رعایت شود، چگونه می تواند از نظر اجتماعی و فرهنگی تاثیر گذار باشد. هرگاه من به کسی حق بدهم، بدون شک در مقابلش از او مسئولیت می خواهم. درنتیجه اگر ما دوستدار حقوق کودک داشته باشیم، می توانیم انسان های مسئول تری را هم تربیت کنیم. هرگاه به کودک خردسالی اجازه اظهار نظر بدهیم و اظهار نظر او درتعیین آنچه قرار است انجام شود، تاثیرداشته باشد، از زندگی روزمره گرفته تا تصمیمی در مهدکودک، مدرسه یا درسطح جامعه و موارد دیگر، در کنار حقی که به او می دهیم، مسئولیتی هم به او واگذار می کنیم و با این روش در پرورش انسانی مسئول تر قدم برمی داریم. پیمان نامه ی جهانی حقوق کودک با اهداف خودش، برآمده از دل مشکلات بشر در دوره های گوناگون تاریخ به ویژه دو جنگ جهانی است. یكی از این اهداف این است که بتوانیم انسان های بهتری پرورش بدهیم. درواقع اینجا رهنمود حقوقی با آموزش و پرورش پیوند می خورد. چگونه میان یک چتر حقوقی با تعریفی که از انسان داریم پیوند بر قرار می شود. تعریف ما از انسان بسیار با اهمیت است. من با دغدغه هایم درباره ی پرورش کودکان به عنوان روان شناس تربیتی بالینی، به این پیمان نامه نه به منزله ی طرحی ایده آل، بلکه به عنوان رهنمود ی مناسب برای پرورش انسان سالم تر نگاه می کنم در این  پیمان نامه به محرومیت هایی مانند محرومیت های غذایی که روی رشد هوش واندام ها اثر می گذارد و انسان را معلول می کند، اشاره می شود. انسان معلول مشکل جامعه است وبرای رسیدگی به کارهای خود با دشواری هایی روبه رو ست .اوهمواره  به خاطر  وضعیتی که با ندادن حق او برایش ایجاد شده، افسرده و خشمگین است. بنابراین، نگاه حقوقی به کودک چیزی جدا از زندگی روزمره ی او نیست .كودك حق دارد بازی کند وحق دسترسی به اطلاعات دارد. دسترسی به اطلاعات یعنی هدف شما از ترویج خواندن درپایگاه کتابک.

پاسخ :
معنای تكلیف:

تكلیف آن است كه كسی را آگاه سازند كه باید كاری انجام دهد یا ترك كند تكلیف در اصطلاح فقه عبارت است از: الزام خداوند بندگان را به انجام دادن و یا ترك عملی، این بعث و الزام را تكلیف گویند و شخص را مكلّف و آنچه را كه مورد امر و یا نهی قرار گرفته است مكلّف به خوانند.
تكالیف الهی بر پنج نوع است: وجوب، حرمت، استجاب، كراهت،‌ اباحه و آنها را احكام تكلیفیه نامند.[1]

تكلیف مداری یا حق محوری

ممكن است گفته شود آیا به جای تكلیف مداری بهتر نیست از حق خواهی سخن گفته می‎شد و ادیان حق محور می‎بودند؟ چرا در دین به جای حق از تكلیف سخن گفته می‎شود؟ آیا بهتر نیست بگوئیم تكلیف مداری مناسب انساهای قرون گذشته است نه متناسب با انسان معاصر؟ در پاسخ به این محور از مساله تكلیف باید دانست: حق و تكلیف از یكدیگر قابل تفكیك نیستند بلكه از مقولة تضایفند؛ یعنی تحقق یكی بدون دیگری امكان‎پذیر نیست كسی كه از یك جهت نسبت به دیگران حق دارد، از جهت دیگر تكلیف و وظیفه دارد. اگر حكومت نسبت به مردم وظایفی دارد، حقوقی نیز بر آنان خواهد داشت. و اگر مردم بر حكومت حقوقی دارند، وظایفی نیز خواهند داشت.
امام علی ـ علیه‎السلام ـ نیز دربارة تلازم حق و تكلیف می‎فرماید:
«حق به سود كسی جاری نمی‎شود، مگر اینكه علیه او نیز جاری خواهد شد، و علیه كسی جاری نمی‎شود، مگر این كه له او هم جاری خواهد شد. این تنها خداوند است كه حق در مورد او یك جانبه است؛ یعنی له او است و نه علیه او. با این حال خداوند نیز از باب تفضل در برابر حق عبادت خود بر بندگان، پاداش مضاعف اعمال نیك آنان را بر خود لازم نموده است.»[2] و سپس حقوق متقابل حكومت و مردم را بیان می‎كند.[3] از اینرو نمی‎توان گفت حق محوری یا تكلیف مداری یعنی نمی‎توان تكلیف را مخالف حق و ناسازگار با آن تلقی كرد و خواهان حذف آن بود زیرا همانگونه كه گفتیم حق و تكلیف متضایف و متلازمند و وجود یكی مستلزم دیگری است یعنی هر جا حقی باشد تكلیفی آنجا وجود دارد و هر جا تكلیفی باشد در آنجا حقی وجود دارد.

فلسفه تاكید دین بر اصل تكلیف