کمال طلبی یا تباهی ...!؟
همانگونه که می دانید خداوند در وجود انسانها فطرت کمال طلبی را قرار داده است و از این امر انتظار می رود که انسان در طولانی مدت در جهت بالا بردن شان و کمالات خویش پیش برود.
ولی در همین حال روایاتی داریم که خبر از آخر زمان می دهند و نشانه هایی از فساد و تباهی و رذیلت های اخلاقی انسان در آن زمان می دهند. (البته دلیل این امر را نمی دانم ولی موضوع دیگری مد نظرم هست)
برخی چنین برداشتی از روایتی مشهور با این مضمون دارند که: پس از آنكه زمین از تباهی و ستم پر شد، خداوند به وسیلة وی زمین را پر از برابری و عدالت خواهد ساخت.
نماندن هیچ نقطه‌ای سفید در زمین پیش از ظهور؛ واقع شدن ظهور بلافاصله پس از اوج تباهی و گسترش بی‌درنگ برابری و عدالت در زمین پس از ظهور، نتیجة منطقی این خبر نیستند. بنابراین حالات گوناگون دیگری نیز برای وضعیت جهان پیش از ظهور قابل برداشت است از جمله اينكه ممکن است در سال‌ها یا سده‌هایی پیش از ظهور، حرکت‌هایی اصلاحی از سوی مؤمنان و انسان‌های آزاده در نقاطی از جهان صورت پذیرد و به موفقیت‌هایی نیز برسد. در نتیجه خداوند با دیدن این کوشش مؤمنان و وجود انسان‌هایی اصلاح‌گر که یاوران مهدی(ع) می‌توانند باشند، زمینه را برای ظهور و گسترش حرکت اصلاحی به کلّ جهان مساعد ببیند.
حال با توجه به چیز هایی که تا اینجا گفته شد مشخص کردن اینکه جهان ما در حال حاضر در چه فاصله زمانی نسبت به هنگام ظهور قرار دارد به نظر من و بسیاری از شما دشوار است و حتی قابل حدس هم نیست.
زیرا اگر خدا بخواهد لحظه ای بعد ساعت ظهور می تواند باشد ولی اگر تقدیر چیز دیگری باشد این امر می تواند سال های سال یا قرن ها به تعویق بیافتد.
نتیجه:
از این بحث نتیجه می گیریم که نه دور نشان دادن زمان ظهور به صلاح ماست و نه نزدیک نشان دادن آن . ولی اگر قبول کنیم که ظهور منجی عالم بشریت جز با فراهم آوردن یاوران مورد نیاز رخ نخواهد داد , یاورانی که صالح و مصلح باشند به این نتیجه خواهیم رسید که هر حرکت و خواست ما در جهت حرکت اصلاحی و افزایش یاران آن حضرت می تواند زمان ظهور حضرت مهدی (عج) را به پیش اندازد.
