با نگاهی گذرا به لیست آسیب‌های اجتماعی می‌توان موارد را در دو ستون، شامل مصادیق منکرات و مصادیق فحشاء دسته‌‌بندی نمود، آسیب‌های اجتماعی ریشه در دو معضل جدی و اساسی دارد:

۱- غلبه قوه غضبیه که  باعث ایجاد منکرات می‌‌شود.

۲- غلبه قوه شهویه که باعث ایجاد شهوات می‌‌شود.

راه درمان را نیز خداوند متعال به جامعه نشان داده است، راهی ارزان، ساده و با مدت زمان کم تحت عنوان نماز که خداوند در دو آیه از قرآن نقش نماز در پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی را فرموده‌‌اند.

شیطان به وسیله وسواس نمی تواند به ضرر بنده خدا كاری كند، مگر آن كه بنده از یاد خدا اعراض كرده باشد. ⁽¹⁾

" وسواس (Obsession)" از قدیمی ترین اختلالات شناخته شده روانی است كه بین مردم از شیوع نسبتا بالایی برخوردار است ⁽²⁾. وسواس را امروزه در دو عنوان كلی "وسواس فكری" (مانند احتیاط یا تنفر مربوط به ترشحات و مواد دفعی بدن، ترس از وقوع اتفاقات وحشتناك مثل آتش سوزی و مرگ و ...) و "وسواس عملی"(مانند شست و شوی دست، استحمام، آرایش مفرط، امتحان درها و قفل ها، مرتب و منظم كردن، احتكار و جمع آوری و ...) طبقه بندی می كنند. ⁽³⁾

موضوع سخن امروز ما "وسواس فكری" است كه می تواند مشكلات متعدد و مسایل آزاردهنده بسیاری را برای شخص مبتلا و اطرافیانش به همراه داشته باشد. در این حالت شخص مبتلا ممكن است تصاویری ذهنی به شكل صحنه های وحشتناك و ناراحت كننده بسیاری داشته باشد كه هر چه بیمار سعی در مقاومت در مقابل آنها دارد، نمی تواند از آنها خلاص شود. این وسوسه فكری از موضوعات بسیار كلی مانند سؤال ذهنی درباره اینكه: چه كسی خدا را آفریده؟ هدف از زندگی چیست؟ و ... گرفته تا افكار گناه آلوده جنسی و ترس های مرضی و .. متفاوت است و تقریبا همه این افكار بیمار را در وضعیت وحشتناكی قرار می دهند.

برچسب‌ها: وسواس

رب اجعلنی مقیم الصلوه و من ذریتی ربنا و تقبل دعاء

پروردگارا ! من و فرزندانم را از اقامه كنندگان نماز قرار ده و دعای مرا قبول فرما.

سوره مباركه ابراهیم ـ آیه شریفه 40

عبارت مشهور"العلم فی الصغر، كالنقش فی الحجر"(دانش در كودكی، مانند نقش پایدار در سنگ است)، امروزه با پیشرفت دانش پزشكی و روان پزشكی و به خصوص با پیدایش روان كاوی توجیه كامل علمی پیدا كرده است.

روان شناسی مدرن، با تداعی از مكتب روان كاوی فروید و نظریات "ژان پیاژه"، "جان باولف" و بسیاری از دانشمندان دیگر، به ما می گوید كه مهم ترین دوران زندگی بشر كه به وجود آورنده شخصیت نهایی او خواهد بود، دوران كودكی است. بر این اساس هر قدمی كه در جهت ایجاد سلامت روانی اطفال برداشته شود، به نوبه خود سبب ایجاد جامعه ای سالم و موفق خواهد شد.

توجه و تمرکز- که از شرایط مهم نماز است- وسیله ای برای پرورش و تمرین حضور ذهن و تمرکز حواس است که در زندگی بسیار حایز اهمیت بوده و بیشتر موفقیت های انسان، در نتیجه همین تمرکز فکر و توجه کامل و حضور ذهن است:«به راستی مومنان رستگارند،کسانی که در نمازشان خشوع می ورزند». 

سپاس گزاری از خدا (نماز) خود انگیزه ای محکم و دستاویزی مطمئن، برای افزایش معنویت و اتصال به سرچشمه معنویت است. بدیهی است افزایش معنویت ، روح و روان انسانی را متعالی می سازد.

نیت:

ملک در سجده ی آدم زمین بوس تو نیت کرد.

طهارت:

طهارت ار نه بخون جگر کند عاشق    بقول مفتی عشقش درست نیست نماز.

نماز در خم آن ابروان محرابی                     کسی کند که بخون جگر طهارت کرد.

اگر امام جماعت طلب کند امروز         خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد.

غسل :

غسل در اشک زدم کاهل طریقت گویند

                                                        پاک شو اول و پس دیده بر آن پاک انداز.

وضو:

من هماندم که وضو ساختم از چشمه ی عشق

                                                       چار تکبیر زدم یکسره بر هر چه که هست.

حافظ هرآنکه عشق نورزید و وصل خواست

                                                     احرام طوف کعبه ی دل بی وضو ببست.

قبله:

در کعبه ی کوی تو هرآنکسکه در آید

                                                          از قبله ی ابروی تو در عین نماز است.

مسجد:

دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

                                                           چیست یاران طریقت بعدازاین تدبیر ما؟.

غرض زمسجدو میخانه ام وصال شماست

                                                             جز این خیال ندارم خدا گواه من است.

همه کس طالبیارند چه هشیار و چه مست

                                         همه جا خانه ی عشق است چه مسجد چه کنشت.

من زمسجد به خرابات نه خود افتادم

                                                             اینم از عهد ازل حاصل فرجام افتاد.

گر زمسجد به خرابات شدم خرده مگیر

                                                           مجلس وعظ دراز است وزمان خواهد شد.

در مسجد و می خانه خیالت اگر آید

                                                          محراب و کمانچه زدو ابروی تو سازم.

یاد باد آنکه خرابات نشین بودم و مست

                                                          وانچه در مسجد امروز نبود آنجا بود.

محراب:

تو کافر دل نمی بندی نقاب زلف و می ترسم

                                                         که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو.

پس از چندین شکیبایی شبی یارب توان دیدن

                                                         که شمع دیده افروزیم در محراب ابرویت؟.

درنمازم خم ابروی تو با یاد آمد

                                                        حالتی رفت که محراب بفریاد آمد.

واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می کنند

                                                         چون بخلوت می روند آنکار دیگر می کنند.

حافظ ار میل به ابروی تو دارد شاید

                                                         جای در گوشه ی محراب کنند اهل کلام.

در مسجد و میخانه خیالت اگر آید

                                                         محراب و کمانچه زدو ابروی تو سازم.

می ترسم از خرابی ایمان که می برد

                                                        محراب ابروی تو حضور نماز من.

سجاده:

به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید

                                                     که سالک بی خبر نبود زراه و رسم منزل ها.

بکوی می فروشانش  بجامی بر نمی گیرد

                                                    زهی سجاده ی تقوا که یک ساغر نمی ارزد.

دوش رفتم به در میکده خواب آلوده

                                                   خرقه تر دامن و سجاده شراب آلوده.

در خرابات مغان گر گذر افتد بازم

                                                     حاصل خرقه و سجاده روان دربازم

زکوی میکده دوشش بدوش می بردند

                                                    امام شهر که سجاده می کشید بدوش.

سجده:

حافظا سجده به ابروی چو محرابش بر

                                                   که دعایی زسر صدق جز آنجا نکنی.

گر ببینم خم ابروی چو محرابش باز

                                                  سجده ی شکر کنم وززپی شکرانه روم.

حافظ اگر سجده ی تو کرد مکن عیب

                                                  کافر عشق ای صنم گناه ندارد.

کنون که در چمن آمد گل از عدم بوجود

                                                  بنفشه در قدم او نهاد سر بسجود.

ملک در سجده ی آدم زمین بوس تو نیت کرد.

فاتحه:

فاتحه ای چو آمدی بر سر خسته ای بخوان

                                                  لب بگشا که می دهد لعل لبت به مرده جان.

آنکه به پرسش آمدوفاتحه خواندو میرود

                                                  گو نفسی که روح را میکنم از پی اش روان.

نماز:

هرآن کسی که دراین حلقه نیست زنده به عشق

                                                 براو نمرده بفتوای من نماز کنید.(نماز میت)

ای کبک خوشخرام کجا میروی بایست

                                                 غره مشو که گربه ی عابد نماز کرد.(نمازریایی)

در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

                                                حالتی رفت که محراب به فریاد آمد.

آندم که به یک خنده دهم جان چو صراحی

                                               مستان تو خواهم که گزارند نمازم (نمازمیت)

نماز در خم آن ابروان محرابی

                                      کسی کند که بخون جگر طهارت کرد.(شرط قبولی نماز)

آفرین بر دل نرم تو که از بهر ثواب

                                         کشته ی غمزه ی خود را به نماز آمدهای. (نمازمیت)

نماز شام غریبان چو گریه آغازم

                                              به مویه های غریبانه قصه پردازم.

درکعبه ی کوی تو هرآنکسکه درآید

                               از قبله ی ابروی تو درعین نماز است.(درکعبه نماز بهر سمت که باشد درست است)

میترسم از خرابی ایمان که میبرد

                                            محراب ابروی تو حضور نماز من.(حضور در نماز لازم است)

طهارت ارنه بخون جگر کند عاشق

                                            بقول مفتی عشقش درست نیست نماز. (ازمبطلات نماز)

                   *‌‌‌  *  * 

 ازنشانه های شعر عرفانی معشوق کلی است ومعشوق کلی هم خداست که در ابیات فوق به وضوح مشاهده می شود .به اعتقاد خواجه اگر کسی بخواهد نماز عارفانه بگزارد باید  در اشک غسل کند و بخون جگر طهارت نماید با اقامه ی عارفانه اش محراب را بفریاد آرد.

حتی  بعد از مرگش میخواهد مستان  حق برایش نماز گزارندواز نماز ریایی بیزار است بنظر خواجه لبی که مترنم فاتحه است حتما به مرده جان میدهد. 

منبع:   http://www.gizilgool.blogfa.com 

در سوره معارج مى خوانیم : «ذا مسّه الشّر جزوعا و اذا مسّه الخیر مَنوعا الاّ المصلّین الّذینهم على صلواتهم دائمون»(معارج، 20 تا22 )

انسان در برابر تلخى ها و شرور بى صبر است و در برابر لذّت ها و خوبى ها تنگنظر و بخیل، مگر نمازگزارانى که نسبت به انجام آن همیشه مراقبند.

آرى ارتباط دائمى با قدرت بى نهایت، به انسان قدرت مى دهد، روحیّه توکّل رابالا برده و انسان را موجودى شکست ناپذیر مى سازد.

ناگفته پیداست که این آثار براى نماز پیوسته و همراه با توجّه است، نه نمازهاىغافلانه وموسمى.

نویسندگان :امیرحسین و کمیل فرج نژاد

ای مهربان خدای، گم گشته‌ام تو بودى کردم چو دیده باز، دیدم به آسمان و زمین و به بام و به در، تابنده نور توست، هرجا ظهور توست، دیدم به هیچ نقطه تهى نیست جاى تو، خوش می‌درخشد از همه سو، جلوه‌هاى تو، اى مبدأ وجود از کثرت ظهور نهان گشتى و نهان شد که کیست، از هر چه ظاهر است، تویى آشکارتر، نزدیک‌تر ز منی، دورنیستى اى نازنین خدای.

ای گمشدگان خسته و سرگشته، اى کسانى که براى رسیدن به آرامش و سعادت واقعی، هر درى را به صدا درآوردید و در هر راهى گام نهادید، اینک بیایید با هم به راهى برویم که آغازش تحرک است و شادى و پایانش پناهى راستین و استوار. ظاهراً موضوعى که ما باید دربارة آن بنویسیم و سخن به میان آوریم از دو بخش تشکیل شده است: الف) اهمیت مسجد. ب) ارتباط مسجد با نماز.

من می‌خواهم این موضوع را از دو دیدگاه بررسى کنم:

الف)دیدگاه شخصى خودم.

ب) دیدگاه قرآن و پیامبراین و امامان و بزرگان دین.

الف ) اهمیت مسجد و ارتباط آن با نماز از دیدگاه خودم

ابتدا باید در این مورد ییک سرى موضوعات را ذکر کنم و آن این است که زمانى اهمیت یک موضوع مشخص می‌شود که ما بتوانیم موضوع مورد بحث خود را با موضوعات همردیف آن مقایسه کنیم و در پى این مقایسه خواهیم فهمید که اهمیت کدام موضوع بیشتر است. اما در مورد مسجد می‌دانیم که مسجد بر وزن «مَفْعِل» است که یکى از وزن‌هاى اسم مکان است. پس نتیجه‌ می‌گیریم که مسجد یک مکانى است مانند همه مکان‌هاى دیگر مانند: منازل شخصی‌، رستوران، ورزشگاه، کلیسا و... و از این که مسجد مکان است هیچ فرقى با اماکن دیگر ندارد و همه اماکن از این نظر با هم مساوی‌اند. پس اهیمت مسجد به بعد مکانى آن بر نمی‌گردد بلکه به بعد معنوى و یا کارهایى که در آن انجام می‌گیرد برمی‌گردد و از این لحاظ با دیگر اماکن فرق می‌‌کند.

پس مسجد را از لحاظ مکانى با دیگر اماکن بررسى کردیم و فهمیدیم که فرقى ندارد پس برترى و اهمیتى هم ندارد، البته از این نظر. پس ما باید مقایسه خود را از طریقی دیگر که همان بعد معنوى است بررسى کنیم.

می‌دانیم که هدف از آفرینش انسان، رسیدن به کمال است، پس هر چیزى که انسان را به کمال نزدیک کند داراى اهمیت می‌شود و کمال انسان هم جز از راه بندگى و عبادت خدا بدست نمی‌آید پس هر مکانى که هدف آن بعد معنوى و رساندن انسان به کمال باشد داراى اهمیت است و هیچ مکانى هم به جز مسجد یک چنین ویژگى ندارد، بطور مثال: هدف مکانى به نام رستوران، سیر کردن شکم‌هاى گرسنه است که این هدف به هیچ وجه انسان را به کمال نزدیک نمی‌کند تا داراى اهمیت باشد، بلکه هدف آن مادى است و یا مثلاً رفتن مردم به ورزشگاه‌ها هدفى جز دیدن یک بازى نیست که این همان هدف مادى است و انسان را به هدف نزدیک نمی‌‌کند. ولى هدف انسان‌‌هایى که به مسجد می‌روند چیزى غیر از این است و آن رسیدن به هدف معنوى و نزدیک شدن به کمال و خواندن نماز و ذکر خداوند است. حال که به برترى مسجد نسبت به دیگر مکانها آشنا شدیم حال بیاییم به اهداف دیگر مسجد که در هیچ جاى دیگرى وجود ندارد و فواید آنها بحث کنیم تا اهمیت مسجد بیشتر روشن شود:

یکى از ادیانى که نامشان در قرآن آمد »صابئین« هستند که به حضرت یحی ى گرایش دارند وبراىستارگان تأثیرى قائلند. نماز و مراسم ویژه اى دارند و هنوز در خوزستان گروهى از آنان هستند.این فرقه،رهبرى دانشمند ولى مغرور داشتند که بارها با امام رضاعلیه السلام گفتگو کرد، ولى زیربار نمى رفت.دریکى از جلسات، امام رضا علیه السلام استدلالى آرد آه او تسلیم شد و گفت: اکنون روح من نرم شدهحاضرم مکتب تو را بپذیرم، ناگهان صداى اذان بلند شد، امام رضاعلیه السلام جلسه را ترک کرد، مردمیگفتند: فرصت حساسى است، چنین فرصتى پیش نمى آید، امام فرمود: اوّل نماز! او که این تعهّد را از امامدید، علاقه اش بیشتر شد. بعد از نماز گفتگویش را تکمیل آرد و ایمان آورد.) بحار، ج ٤٩ ، ص ١٧٥)

 1-هدف از نماز خواندن چیست وچرا باید در زمان های خاصی آن را به جا آورد؟ 

در نماز راز و رمز و اهداف چندی نهفته است وبدون آن که نماز در قلب و زمان خاص انجام شود آن اهداف تامین نمی شود.

الف – یاد وذکر خدا ؛زیرا انسان  موجود فراموش کاری است .بنابر این هر چند ساعت یکبار، با خواندن نماز،خدای سبحان را یاد کرده و متذکر وجود لایتناهای او می شود.

ب- وقتی انسان متذکر خدا بود و خدا را مراقب خویش دید ، قهرا از انجام گناه ومنکرات شرم وحیا می کند . بنابراین یکی از اهداف نماز جلوگیری از فحشا ومنکرات است:((ان الصلاه تنهی عن الفحشاء والمنکر)).

ج-عبودیت وخشوع وخضوع درپیشگاه مقام ربوبیت ؛به طور مودب ایستادن رکوع کردن،جبین بر خاک ساییدن ،سجده ونشتن دو زانو و... همه نشانه های خضوع است واین حقی است از سوی خدای سبحان که هر انسانی موظف به ادای آن است .موجه داشته باشید که همین خضوع وخشوع ، به تدریج در روح و جان ما اثر گذاشته وانسان را در برابر سایر افراد متواضع می کند. امام علی(ع) در نهج البلاغه می فرماید:  ((جعل الله الصلاه تنزیها لکم من الکبر ؛ خداوند نماز ا مقرر داشت تا دامن انسان را از کبر منیت پاک  گرداند. ))

د-تشکیل جماعت ها ؛ ویل دورانت : (( بر هیچ انسان  منصفی پوشیده نیست که شرکت مسلمانان در نماز های جماعت روزانه ، چه اثر خوبی  در وحدت و تشکل  آن ها دارد با کمی دقت می توان دریافت که در سایه  همین جماعت ها و جمعه  ها است  که  انسجام و اتحاد در اقشار مختلف ایجاد می شود و در سایه ی آن برکات و ارزش هایی وجود دارد . از کارهای عمرانی  یک منتطقه گرفته  تا راه حل سایر مشکلات افراد جامعه )).

ه- شادابی روح انسان ؛نماز در ساخت روح انسان ، همان نقشی را ایفا می کند که نرمش و ورزش در ساخت جسم انسان ایفا می نماید. اگر کسی ورزش را برای مدت طولانی ترک کند ، کم کم بدنش دچار یک نوع سستی و کسالت می شود و چه بسا سلامت خود را از دست بدهد.

 بنابراین انسان باید روزانه یالااقل هفته ای چند ساعت ،به راهپیمایی و ورزش بپردازد تا بتدریج جسم راسالم وشاداب سازد.روح انسان نیز چنین نیازی دارد ، باید هر روز این نیایش و سرود مذهبی و اسلامی تکرار گردد تا بتدریج سلامت وشادابی روح انسان در سایه ی یاد حق احراز گردد.

خلاصه آن که اهداف نماز – که دارای ابعاد مختلف اجتماعی فرهنگی وسیاسی است- بدون این که نماز در زمان معین وبا نظم خاص انجام شود ،تامین نمی گردد.