گلدسته ات
كهكشانى است
كه سیاهى شهر را تكذیب مى كند
پیرامون تو همه چیز بوى ملكوت مى دهد:
كاشى هاى ایوانت
و این سؤال همیشه
كه چگونه مى توان آسمانها را
در مربعى كوچك خلاصه كرد.
و پنجره فولاد

التماسهاى گره خورده

و بغضهایى كه پیش پاى تو باز مى شوند

محمد صادق شاكري