موضوعات اصلي
اگر هنوز ذهنمان را آنقدر غبار فراموشی احاطه نکرده اگر کمی فکر کنیم میتوانیم روزهایی نه چندان دور را به خاطر بیاوریم که در ابتدای جاده زندگی بودیم و برای هر کاری احتیاج به کمک داشتیم همان روزهایی که برای برداشتن قدم اول دست در دست پدر یا مادر شروع به قدم برداشتن کردیم و راه رفتن را تمرین کردیم. از آن روزها سالها گذشته است اما نه آن قدر که تمام محبتها و کمکهایشان از ذهنمان پاک شود
در اینکه انسان ذاتا موجودی فراموشکار است شکی نیست اما آیا ا تا بدان مرحله که زیباترین موجودات هستی خود کسانی را که قشنگی های زندگیشان را با او از روز اول تقسیم کرده اند را به فراموشی بسپارد؟
هدف من از نوشتن این مطلب پرداختن به موضوع سالمندان و نگاهی به پدیده متاسفانه رایج در جامعه به نام خانه سالمندان است.
به عقیده من فراموشخانه سالمندان نامی به مراتب بهتر از خانه سالمندان است
زیرا همه ما میدانیم که این جور مکانها به هیچ وجه دارای شرایط روحی و آرامش یک خانه برای سالمند نیستند
این مکانها تبدیل به محلی برای فراموش نمودن کهنسالان در بطن خانواده شده است
همانهایی که ما روزهایی را که دست در دست آنها راه رفتن را تمرین می‌کردیم، را از یاد برده‌ایم.گویا زمانی را که پدر عاشقانه به گله و شکایت‌هایمان گوش میداد و مانند تکیه گاهی استوار بود و حمایت میکرد را فراموش کرده ایم ا
که در زمانی که آنها به ما برای در و دل نیاز دارند و حیات را در آغوشمان جستجو می‌کنند، خبری از حضورمان نیست
به راستی چه بر سر عاطفه مردم ما آمده که در رابطه با بزرگان و والدین خود جا پای غربیان بی عاطفه نهاده اند
. آیا ما از دیر باز در سخنان اندیشمندانمان به نیکی به آنها راهنمایی نشدیم و آیا غافل از برکت حضورسان در محفل خانه و خانواده خود هستیم؟
میرزاتقی‌خان امیرکبیر صدراعظم ایران در دوره ناصرالدین‌شاه قاجار بود.
محمد تقی پسر کربلایی قربان، آشپز میرزا عیسی قائم مقام اول بود که در خانه قائم مقام تربیت یافت و در اوایل جوانی به سمت منشی قائم مقام اول به خدمت مشغول گشت و مورد عنایت رجل سیاسی دانشمند قرار گرفت و بعداٌ در دستگاه قائم مقام دوم نیز مورد توجه واقع شد تا جایی که وی را همراه هیاتی سیاسی به روسیه فرستاد و در نامه‌ای در مورد هوش و نبوغ میرزا تقی خان چنین نوشته:
خلاصه این پسر خیلی ترقیات دارد و قوانین بزرگ به روزگار می‌‌گذارد. باش تا صبح دولتش بدمد.
در این ماموریت که برای عذرخواهی از قتل گریبایدوف که در ایران رخ داده بود، انجام می‌‌شد، از تزار روسیه معذرت خواست و طوری عمل نمود که مورد تائید و پسند تزار و دربار ایران قرار گرفت. امیرکبیر در سفر به روسیه به مؤسسات فرهنگی، نظامی و اجتماعی آنجا توجه نمود و به این فکر بود که راه ترقی ایران نیز داشتن دانشگاه و تشکیلات نظامی و فرهنگی منظم است.
دومین ماموریت وی رئیس هیات سیاسی ایران به ارزنة‌الروم برای حل اختلاف مرزی بین ایران و امپراتوری عثمانی بود. در این ماموریت که نزدیک به دو سال طول کشید علاوه بر آشنایی با زدو بندهای سیاسی شرق و غرب با دلیری خاصی توانست اختلاف مرزی را به نفع ایران پایان دهد و محمره و اراضی وسیع طرف چپ شط العرب را که مورد ادعای عثمانی‌ها بود به ایران ملحق کرد. این اقدام و پیشنهادهای مفید امیرکبیر، مورد عناد و حسادت حاجی میرزا آغاسی قرار گرفت.
چون محمد شاه مرد، ناصرالدین میرزا که قصد حرکت به تهران و نشستن بر تخت سلطنت را داشت نمی‌توانست حتی هزینه سفر خود و همراهان را به تهران تهیه کند در این هنگام که امیرکبیر در تبریز و ملقب به امیر نظام بود با ضمانت شخصی پول فراهم کرد و ناصرالدین شاه را به تهران آورد اما درباریان حتی مهد علیا مادر ناصرالدین شاه که در زد و بندهای سیاسی خارجی دست داشت مخالف امیر بودند، ولی ناصرالدین شاه هر روز بر مرتبه و مقامش می‌‌افزود تا جایی که ملقب به امیرکبیر و صدراعظم گردید. در مدت کوتاهی که امیرکبیر صدراعظم بود(در حالی که ناصرالدین شاه در آغاز سلطنت فقط 16 سال داشت) با نبوغ خاص و احساسات پر شور میهن پرستی خود، اقداماتی بس ارزنده کرد.
نخست به امنیت داخلی پرداخت. سالار را که در خراسان گردنکشی میکرد و از جانب روس‌ها و انگلیسی‌ها حمایت می‌‌شد سرکوب کرد. در نامه‌هایی که به نمایندگان سیاسی و نظامی روس می‌‌نوشت و در جواب‌هایی که میداد، دلیری و ثبات رای و میهن پرستی موج می‌‌زند.
پس از برانداختن سالار از خراسان، فارس و بلوچستان را آرام ساخت و در همه مناطق عشیره نشین و هر جا که ممکن بود آشوبی برخیزد قراول خانه ایجاد نمود و در سراسر مملکت امنیت برقرار گشت.
در دوره صدارت امیرکبیر ترکمانان که همواره از مدتها پیش به نقاط دور و نزدیک مناطق اطراف خود حمله می‌‌کردند به هیچ اقدام خلافی دست نزدند.
امیرکبیر اقدامات فراوانی در دوره کوتاه صدارت خود به شرح زیر نمود:
ایجاد امنیت و استقرار دولت.
تنظیم قشون ایران به سبک اروپایی.
ایجاد کارخانه‌های اسلحه سازی.
اصلاح امور قضایی.
جرح و تعدیل محاضر شرع.
تأسیس چاپارخانه.
تأسیس دارالفنون.
میرزا تقی خان امیر کبیر, صدراعظم مشهور دورهٔ ناصرالدین شاه قاجار.نام اصلی امیرکبیر محمد تقی بود که بعدها تقی گفته می‌‌شد و عناوین و القابی که به دست آورد بدین قرار است: کربلایی محمد تقی- میرزا محمدتقی خان- مستوفی نظام- وزیر نظام- امیر نظام- امیر کبیر- امیر اتابک اعظم(شوهر خواهر ناصر الدین شاه نیز شد).
روزنامه وقایع اتفاقیه
بنای روزنامه وقایع اتفاقیه به سال 1267 از ارزنده ترین تأسیسات اجتماعی امیر است.
بنیانگزار روزنامه در ایران میرزا صالح شیرازی است. از شاگردانی بود که در زمان عباس میرزا برای تحصیل علوم جدید به انگلستان رفت. ضمناً به ذوق خود فن چاپ را آموخت، و از جمله کسانی است که در ایران مطبعه سنگی را تأسیس نمود. به علاوه او را پیشرو اندیشه های سیاسی جدید مغرب زمین در ایران می شناسیم. میرزا صالح نخستین روزنامه ایران را در زمان محمد شاه به سال 1252 در تهران بر پا کرد. روزنامه ای بود که ماهی یکبار با چاپ سنگی منتشر می شد، و بیش از چند سالی دوام نکرد.
ذهن امیر درباره روزنامه و ارزش سیاسی و مدنی آن خوب روشن بود، و از روزنامه های فرنگستان آگاهی داشت. حتی خوانده بود که: در شهر فرانکفورت آلمان (امیر اساساً به دولتهای آلمانی توجه خاص داشت) باسمه کردن کاغذ اخبار که از تاریخ 1651 مسیحی.. بنا شده، الی حال مطلقاً بسته نشده، و همیشه در کار باسمه اخبار است. توجه میرزا تقی خان معطوف به دو معنی بود: یکی اطلاع یافتن دولت از اوضاع جهان، و دیگر پرورش عقلانی مردم و آشنا کردن آنها به دانش جدید و احوال دیگر کشورها.
در گذشته مردم معتقد بودند که آدم‌های خوب عمر کوتاهی دارند. این‌باور در قرن‌های ابتدایی رشد پیدا کرده بود.
در آن زمان کودکان بسیاری می‌مردند و انسان‌ها به‌راحتی با یک عفونت ساده جان می‌سپردند. اما آیا به‌راستی رابطه‌ای میان شخصیت و سلامت وجود دارد؟ برپایه مطالعات علمی، اثبات این امر که افکار مثبت یا منفی می‌تواند روی سلامت فرد تاثیرگذار باشد با دشواری‌هایی همراه است اما هنوز دانشمندان در پی اثبات این قضیه هستند.
همه ما خواهان آن هستیم که از زندگی شاد و آرام برخوردار باشیم. به علاوه دستیابی به طول عمر بیشتر کیمیایی است که در طول سالیان متمادی همه به نوعی در جست وجوی آن بوده ایم. رسیدن به این هدف چندان دور از دسترس نبوده و احتیاج به هیچ جادو و اعجازی هم ندارد، کافی است اندکی به جسم و ذهن خود بیشتر توجه کنیم تا بتوانیم با تأمین سلامت هر دوی آنها، به راز طول عمر پی ببریم، این کار هم میسر نمی شود مگر بکوشیم با توجه به تغذیه مناسب و تمرینات ذهنی لازم، خود را از نظر جسمی و ذهنی تقویت کنیم، بنابراین زندگی آن قدر باارزش هست که برای هرچه لذتبخش تر کردن آن بیشتر بکوشیم. با رعایت این دستورالعمل ها و استفاده از آنها می توانید علاوه بر داشتن سلامت ذهنی و جسمی، از طول عمر بیشتری برخوردار شوید.
● رازهای طول عمر لذتبخش
▪ سیگار نکشید.
▪ تغذیه خوب داشته باشید.
▪ فعال، پویا و سرزنده باشید.
▪ به اندازه کافی بخوابید.
▪ سلامت جسمانی خود را به شکل منظم و مرتب چک کنید (با آزمایش های مرتب و منظم سالانه از سلامت جسمانی خود مطمئن شوید)
▪ ورزش، نرمش و تفریحات سالم را فراموش نکنید.
▪ از سلامت ذهن و فکر غافل نشده و به احساسات و هیجانات خود توجه داشته باشید.
البته ممکن است این کارها زیاد آسان به نظر نرسد، اما اگر هم این گونه باشد ارزش آن را دارد که امتحانشان کنید. در واقع با افزایش سن، بدن بیشتر در معرض ابتلا به بیماری ها قرار می گیرد، اما هیچکس هم نمی تواند از قبل عوارض خاصی را برای سنی خاص در نظر بگیرد، بنابراین اگر در حفظ سلامت خود بکوشیم با افزایش سن هم احتمال خطر ابتلا به بیماری های سخت و مزمن کمتر خواهد شد.
برخورداری از یک زندگی طولانی، همراه با سلامت و به دور از بیماری، چشم اندازی است که بیشتر ما انتظار به دست آوردن آن را داریم.