موضوعات اصلي
مردها معروفند به اين که همه چيز را توي خودشان مي ريزند، به اندازه زن ها صحبت نمي کنند و احساسات خود را به زبان نمي آورند. زماني که با يک مرد ساکت ازدواج مي کنيد، مشکل بتوانيد کاري کنيد با شما درد دل کرده يا سفره دلش را پيش شما باز کند. اين مساله مي تواند رابطه را پيچيده و بغرنج کند زيرا بدون برقراري ارتباط، بين شما فاصله مي افتد و مشاجره پيش مي آيد. هيچ کدام از شما نمي تواند ذهن ديگري را بخواند، به همين دليل است که شما دوست داريد او با شما درد دل کند. شايد فقط مي خواهيد او را بهتر بشناسيد، از گذشته يا خانواده او بيشتر بدانيد. چگونه مي توانيد بدون آسيب زدن به اين رابطه، کاري کنيد که او سفره دلش را پيش شما باز کند؟ - صبور باشيد: شما از او مي خواهيد يا تقاضا مي کنيد تغيير کند. هيچ کس دوست ندارد عوض شود. روابط بر پايه سازش بنا شده اند، پس اگر مي خواهيد او به خاطر شما کاري انجام دهد، خود شما هم بايد به خاطر او همان کار مشابه را انجام دهيد. از او انتظار نداشته باشيد يک شبه تمام داستان زندگي خود را براي شما تعريف کند. اگر او عادت ندارد درباره خودش صحبت کند، اين کار شما ناراحتش مي کند. بگذاريد او خودش سرعت، زمان و مقدار اطلاعاتي را که مي خواهد به شما بگويد، تنظيم کند. بگذاريد او خودش سرعت، زمان و مقدار اطلاعاتي را که مي خواهد به شما بگويد، تنظيم کند. - محيط خوبي را براي صحبت کردن فراهم کنيد: هر چه او بيشتر احساس راحتي کند، بيشتر مي تواند درددل کند يعني مکان هاي پر سر و صدا را کنار بگذاريد. بهترين زمان براي گفتگو مي تواند پياده روي در يک بعد از ظهر آرام باشد. پياده روي، آرام بخش است و به او اين فرصت را مي دهد که هر زمان خودش مي خواهد صحبت کند و از فشار گفتگوي رو در رو کاسته مي شود. - او را مجبور نکنيد: اگر به او غر بزنيد يا سعي کنيد او را به زور وادار به حرف زدن کنيد، ممکن است او پشيمان شود و در نهايت مخالفت کند. اگر به او اجازه ندهيد فکر کند، اين مي تواند آسيب فراواني به رابطه شما وارد کند و از دست او دلخور شويد. او درددل نمي کند، ساکت مي شود. اين ديگر به خود او بستگي دارد و اين که چگونه مي خواهد اين کار را انجام دهد. شايد او براي حرف نزدن دليلي دارد. شايد در گذشته از اعتماد کردن به ديگران لطمه خورده است. بايد در اين باره با او صحبت کنيد و بگذاريد او بداند چرا مي خواهيد با شما درددل کند. اگر به او غر بزنيد يا سعي کنيد او را به زور وادار به حرف زدن کنيد، ممکن است او پشيمان شود و در نهايت مخالفت کند. - به صحبت هاي او گوش کنيد: حتي اگر او حرفي مي زند که شما را به ياد خودتان مي اندازد، باز هم تمرکز بايد بر او باشد. اگر او تمايلي به بيان احساسات خود ندارد، زماني که بالاخره سفره دلش را باز مي کند، حرف او را قطع نکنيد. به او نشان دهيد که مي تواند به شما اعتماد کند و به آن چه مي گويد توجه داشته باشيد. شما مي خواهيد او حرف بزند. مزاياي اين کار و سودمندي آن در رابطه تان را به او نشان دهيد و اين که درد دل کردن چطور مي تواند شما دو نفر را به هم نزديک کند. به حرف آوردن مردها کار سختي نيست، اما نيازمند صرف وقت، صبر و تحمل و درک اوست و در نهايت هر دو شاد خواهيد بود.
نتایج یک پژوهش نشان می دهد از نظر دانشجویان پسر، دخترانی که پوشش مناسبتری دارند برای ازدواج و زندگی قابل اعتمادترند. هادی بهرامی ادامه داد: نتایج این پژوهش که بر روی دانشجویان دانشگاه تهران انجام شده مشخص کرد پسران دانشجو معتقدند که در دانشگاههای ایران نیز باید همانند دانشگاههای معتیر دنیا برای پوشش دانشجویان ضوابطی وجود داشته باشد. دانشجویان معتقد به محدودیت بیشتر حجاب در دانشگاه نسبت به محیط بیرونند وی با اشاره به پژوهش دیگری که بر روی دانشجویان دانشگاه تهران انجام شده افزود: نتایج این مطالعه نشان می دهد اکثریت دانشجویان دختر از وضعیت فعلی اوضاع پوشش در دانشگاه تهران راضی نیستند و خواستار این هستند که حدود مشخصی در زمینه پوشش وجود داشته باشد. بهرامی تصریح کرد: اغلب دانشجویان معتقد بودند که باید محدودیت بیشتری برای پوشش در دانشگاه نسبت به خارج از این محیط قایل شوند. اساتید به دختران دارای پوشش نامناسب توجه بیشتری ندارند وی ادامه داد: به نظر اغلب این دانشجویان فردی که در دانشگاه چادر می پوشد مورد تمسخر قرار نمی گیرد و به نظر اغلب آنها اساتید به دانشجویان با پوشش نامناسب توجه بیشتری ندارند و با آنان صمیمی تر نیستند. به نظر اغلب دانشجویان رعایت پوشش منجر به افزایش منزلت اجتماعی و احترام به آنان می شود. دبیر دفتر هم اندیشی اساتید نهاد مقام ممعظم رهبری در دانشگاه تهران گفت: اغلب دانشجویان معتقد بودند که اگر قرار باشد پوشش را رعایت کنند نگران طرد شدن از گروه دوستانشان نیستند. به نظر اغلب پاسخگویان جو دانشگاه به گونه ای نیست که دانشجو مجبور شود از پوشش چشم پوشی کند. همچنین آنها اعتقاد داشتند اعمال قانون از سوی دانشگاه بر رعایت پوشش متوسط است. همچنین دانشجویان پسر معتقدند آزادی پوشش حق دختران نیست بهرانی با بیان اینکه اغلب دانشجویان پسر وضعیت پوشش اسلامی دانشگاه تهران را به عنوان یک مشکل تلقی نمی کنند افزود: آنها معتقدند بودند که دختران نباید با هر پوششی که دوست دارند ظاهر شوند چون آزادی پوشش از حقوق آنها نیست. احتمال ختم دوستیهای دانشجویی به ازدواج متوسط است دبیر دفتر هم اندیشی اساتید نهاد رهبری در دانشگاه تهران تصریح کرد: به نظر اکثر دانشجویان پسر احتمال اینکه دوستی بین دختر و پسر به ازدواج منجر می شود در حد متوسطی است. اساتید دانشگاه متعقد به تدوین ضوابط برای پوشش دانشجویانند وی با بیان اینکه نتایج پژوهش انجام شده نشان می دهد اکثریت اساتید دانشگاهها معتقدند باید ضوابطی برای پوشش دانشجویان در دانشگاه وجود داشته باشد و محدودیت پوشش در دانشگاه بیشتر از محیط بیرون باشد گفت: اجرای قوانین پوشش اسلامی از سوی دانشگاه موثر است و رعایت پوشش اسلامی می تواند بر رشد فرهنگی و آموزشی در سطح دانشگاه موثر باشد. وی با بیان اینکه اساتید در این تحقیق اعلام کردند احتمال کمی وجود دارد که پیوند دوستی دختر و پسر در دانشگاه منجر به ازدواج شود ادامه داد: همچنین اساتید دانشگاه نحوه تربیت خانواده، تمایل به خودآرایی و جلب توجه، سست شدن عقاید مذهبی و احساس استقلال را از مهمترین عوامل تاثیرگذار بر عدم رعایت پوشش اسلامی در دانشگاهها عنوان کردند.
منبع: خبرگزارى مهر
«شب چله» يا«شب يلدا» جشني است با پيشينه اي به درازاي دست کم هفت هزار سال و يادگاري از مهرپرستي و آيين ميترائيسم. اين جشن هم چون نوروز، سيزده بدر، جشن سوري و مهرگان... پس از يورش و شکست ايرانيان از مقدونيان، اعراب، مغول ها و تُرکان هم چنان پا برجا مانده و هر سال در سَراسَر خانه هاي ايرانيان برپا مي گردد. واژه ي«يلدا» يک واژه ي سرياني –از گويش هاي آرامي در شمال ميانرودان به معناي زايش و زادروز- است. چرا که اين جشن، جشن زايش و رو به فزوني گذاردن خورشيد/ مهر/ ميترا است. دست کم هفت هزار سال پيش نياکان ما ايرانيان -يعني قوم آريا- پيش از سه تکه شُدن، به دانش گاه شُماري دست يافته و دريافته بودند که واپَسين شب آذرماه و نخستين شب زمستان، بُلندترين شب سال است. در بخشي از شاهنامه ي فردوسي مي خوانيم: از اين بيت مي توان پي برد که، در سرزمين هاي ديگر جز ايران، آغاز فصل ها را نمي دانستند، ولي ايرانيان در آن زمان به اين دانش دست يافته بودند. جشن هاي ماهيانه و اصيل ايراني، جشن هايي هستند که برپايه ي گاه شماري خورشيدي برگزار مي گردند. اين جشن ها پس از يورش تازيان به ايران و چيرگي آن ها، با توجه به جايگزين شدن گاهشماري عربي مَهشيدي(قمري) به جاي گاه شماري خورشيدي، در يک بازه ي زماني، اَرجمندي خود را از دست داده بودند. ولي به کوشش دانشمند بزرگ ايراني، خيام نيشابوري دوباره بازسازي شدند. گاه شماري جلالي که به کوشش خيام ايجاد شد را مي توان يکي از دقيق ترين گاه شماري ها به شمار آورد که در هر ۵ هزار سال تنها يک روز اختلاف زماني دارد. مي دانيم که ايرانيان از ديرباز آيين هاي خود را همراه با شادي و روشنايي برگزار مي کردند. آيين هايي که همواره در کانون گرم خانواده برگزار مي شود و به دور از هر گونه کَژرَوي و فِساد است. به همين اَنگيزه است که ايرانيان درازترين شب سال –يعني شب چله- را به همراه خانواده و بيشتر در کنار بزرگ خانواده بيدار نشسته تا سر برآوردن خورشيد و روشنايي را نظاره گر باشند. پس از شب چله است که دوران ِ کاستي روز/ نور/ روشنايي پايان يافته و دوران فزوني روز/ خورشيد/ نور سر مي رسد. در اين شب بيدار ماندن و روشن نگه داشتن خانه نمادي است از ياري به روشنايي/ خورشيد در برابر تاريکي ها و پليدي ها، تا سر برآوردن خورشيد و رسيدن روز. گذشته از ريختار نمادين شب چله بايد دانست که جشن يلدا، شب زاد روز الهه ي مِهر يا ميترا مي باشد. «مهر» به معني خورشيد و يکي از بغ دخت ها و خدايان آريايي ها در گذشته هاي دور و پيش از يکتا پرستي ايشان است. بايد گوشزد کرد که با توجه به بازگويي هاي مورخين يوناني، ايرانيان نزديک به هفت هزار سال پيش به آيين يگانه پرستي زرتشتي در آمدند و از اين ديدگاه يگانه و نخستين به شمار مي آيند. مِهر در آينده و پس از روي کار آمدن آيين يکتاپرستي زرتشتي، تبديل به يکي از ايزدان و فرشتگان دوازده گانه ي دين زرتشت شد و بخشي از نَسَک(کتاب) اَوستا به نام او يعني مِهريشت نام گذاري شده است. ايزَد مِهر از گرامي ترين ايزدان و فرشتگان اَهورمزدا است و دُشمن سَرسَخت دروغ به شمار مي آيد. ايرانيان همواره به صِفَت هايي چون راستگويي، دليري و سَروَري خواهي پُرآوازه بودند. در انديشه ي ايراني اَهريمن سرچشمه ي هر گونه پَليدي و تاريکي و دروغ است. در انديشه ي ايراني دروغ ريختاري ديو گونه به خود مي گيرد و سَرراست برابر با يک ديو شناسانده مي شود. در مهريشت اَوستا مي خوانيم: «مهر از آسمان با هزاران چشم بر ايراني مي نگرد تا دروغي نگويد.» در ارديبهشت يشت آمده است: «دروغ بايد تباه گردد، دروغ بايد سرنگون شود، دروغ بايد نابود گردد و در جهان مادي بايد راستي بر دروغ چيره شود.» يا براي نمونه داريوش بزرگ در سَنگ نِبِشتِه ي خود سَرراست از خداوند مي خواهد که کشور ايران را از سه چيز يعني«دروغ، خُشکسالي و دُشمن» دور نگه داشته و پاسداري نمايد. يا در سنگ نبشته ي بيستون خود يکي از گناهان بزرگ شورشيان را دروغ گويي ايشان بازمي شناساند. آيين مهر در زمان سه تِکه شدن آريايي ها و مهاجرت بخشي از آريايي ها به اروپا به همراه آن ها به اروپا نيز کشيده شد. در روم باستان نيز ژوليان يکي از پادشاهان رومي به اين دين گرويد. هم چنين امپراتوراني چون کومودوس(۱۸۰- ۱۹۲م.)، سپتيميوس سوروس(۱۹۳- ۲۱۱)، کاراکالا(۲۱۱- ۲۱۷) و جوليان پُرآوازه به جوليان مرتد، و نيز بسياري از سربازان و افسران روم، سَخت پيرو اين آيين بودند و در رم، بريتانيا(در پي هجوم روم به سال ۴۳ م)، و کِناره هاي رود راين، دانوب و فُرات، کِنيسه ها و نيايشگاه هاي پُرشماري براي ميترا بر پا داشتند. آن ها سال ها جشن زاد روز مهر و شب چله را جشن مي گرفتند و آن را آغاز سال مي دانستند. حتي پس از گسترش دين تَرسايي(مسيحيت) در اروپا نيز اين شب وَرجاوَندي خود را نِگه داشت و با زادروز حضرت مسيح يگانه گشت. روز وَرجاوَند اروپاييان يعني سان+دي به معناي روز خورشيد، يا آراستن درخت سَروي با دو رِشته ي نوار سيمين و زَرين به دست ايرانيان در گذشته، و يا نشانه هاي فراوان ديگر، هَمگي نِشان از هُنايش(تاثير گذاري) آيين مهر بر اروپا و غرب دارد و در واقع ريشه ي کريسمس را به جشن شب چله ي ايراني پيوند مي دهد.
نَباشد بَهار و زمستان پَديد
نَيارَند هِنگامِ رامِش نَويد
