بسیاری از مردم كم و بیش با بیماری روماتیسم مفصلی آشنا هستند و از آن هراس دارند؛ زیرا این بیماری بر جنبه های زیادی از زندگی افراد مبتلا به آن تاثیر گذاشته و طیفی از ناتوانی های جسمی و روانی برای آنان به بار می آورد. در این بیماری، بدن موادی علیه سلول های خود تولید می كند كه موجب التهاب و تخریب آنها می شود. روماتیسم مفصلی معمولا بیش از یك مفصل را درگیر كرده و اگر یك زانو یا دست مبتلا به آن شود، سایر مفاصل نیز ممكن است به صورت دوطرفه و پیش رونده گرفتار شوند. علل هرچند كه علت اصلی روماتیسم مفصلی هنوز به طور كامل مشخص نیست؛ اما دكتر مقیمی معتقد است؛ علل ژنتیكی، ویروس ها، هورمون ها، استرس عاطفی ـ كه می تواند باعث تشدید بیماری شود ـ و همچنین برخی علل ناشناخته می توانند فرد را مستعد ابتلا به روماتیسم مفصلی كنند. وی سن شروع این بیماری را دوران میانسالی و بخصوص دهه های سوم تا پنجم می داند و می افزاید: شیوع روماتیسم در جهان حدود یك درصد بوده و در زنان ۳ برابر بیشتر از مردان شایع است. نشانه ها بیماری شروع آهسته یا ناگهانی دارد و با علائم درد، تورم، گرمی، محدودیت حركت و خشكی صبحگاهی مفاصل همراه است؛ درد مفاصل با استراحت و بی حركتی تشدید شده و به مرور زمان طی روز و با كار كردن و فعالیت آرام تسكین پیدا می كنند. این فوق تخصص روماتولوژی می گوید: التهاب به مرور زمان باعث تخریب غضروف مفصلی و ساییدگی استخوان و به دنبال آن تغییر شكل مفصل می شود؛ بیشتر مفاصل بین بندی انگشتان و مفاصل كف دست، مچ دست، آرنج، پا، مچ پا و گاهی اوقات مهره های گردنی نیز درگیر می شوند. وی می افزاید: بیماران ممكن است علائم خارج مفصلی (سیستمیك) مانند تب، ضعف، خستگی زودرس، بی اشتهایی و كاهش وزن و برآمدگی های زیر پوست به نام ندول یا گره های روماتوئید داشته باشند. گاهی درگیری عروق و اعصاب پوست یا سایر اعضای بدن مثل كلیه، ریه، طحال، كبد و... و درگیری چشمی و خونی نیز دیده می شود. عوارض با توجه به این كه علت اصلی روماتیسم مفصلی ناشناخته بوده یا به دلایل ژنتیكی بروز می كند، این بیماری قابل پیشگیری نیست. این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشكی كردستان، معلولیت عمومی بدن، پوكی استخوان، عوارض مفصلی و عضلانی، اختلالات چشمی و قلبی، اختلالات شدید مهره های گردنی، عوارض روحی و روانی و كم خونی را از عوارض شایع بیماری روماتیسم مفصلی می داند. وی می افزاید: وارد ساختن فشار بیش از حد به مفصل می تواند باعث افزایش تورم یا آسیب مفصل شده و با تحریك انتهای اعصاب باعث ایجاد درد شود. درمان منظور از درمان در این بیماری كاهش درد و تورم، كاهش یا توقف روند تخریب مفاصل و در مجموع بهتر كردن كیفیت زندگی فرد است. این استادیار دانشگاه می گوید: روش های درمانی مورد استفاده در بیماری روماتیسم شامل تغییر در روش زندگی، استفاده از داروها، جراحی، روش های درمانی جایگزین یا تكمیلی نظیر فیزیوتراپی، كاردرمانی، وسایل كمك كننده به مفصل و وسایل كمك حركتی می باشند. این پزشك متخصص درخصوص داروهای مورد استفاده برای درمان این بیماری نیز می گوید: داروهای ضدالتهابی مانند انواع كورتون ها، داروهای سركوب كننده سیستم ایمنی و داروهای غیراستروئیدی برای درمان روماتیسم استفاده می شوند. وی همچنین معتقد است؛ با توجه به این كه این بیماری در اثر اختلال سیستم ایمنی ایجاد می شود و داروهای مصرف شده نیز سیستم ایمنی را ضعیف تر می كنند، افراد باید در مقابل بیماری های عفونی و ویروسی ایمن شوند. توصیه ها دكتر مقیمی در پایان با تاكید بر این كه افراد مبتلا به روماتیسم باید به طور پیوسته مراقب مفاصل خود باشند، توصیه می كند: بیماران از انجام فعالیت های روزانه به صورت ناگهانی و در مدت كوتاه خودداری كنند، بایستی سعی شود به جای وارد كردن فشار به یك یا چند مفصل، آن را بین تعداد زیادتری مفاصل توزیع كرده و تا جای امكان از مفاصل بزرگ تر و قوی تر استفاده شود. همچنین افراد مبتلا باید تقسیم مناسب فعالیت روزانه، ورزش منظم و اصولی و استراحت در بین فواصل كاری، ایجاد تعادل بین میزان فعالیت و استراحت، كاهش استرس های روانی و استفاده از یك رژیم غذایی سالم را رعایت كنند و از حمل اجسام سنگین در حالتی كه بخصوص مچ خم می شود، خودداری كنند. منبع: خبگزاري آفتاب
دكتر نسرین مقیمی، فوق تخصص روماتولوژی دراین باره به جام جم می گوید: آرتریت روماتوئید یا روماتیسم مفصلی یك بیماری سیستمیك و مزمن است كه سبب درگیری مفاصل و بروز سفتی، درد و تورم در آنها می شود.
-
یک شنبه 5 دی 1389
3:08 PM
نظرات(0)
یكی از عوارض دیررس بیماری دیابت، نوروپاتی یا گرفتاری اعصاب است كه شیوع این عارضه در بیماران دیابتی بسیار شایع است و شدت نوروپاتی با سن، طول مدت ابتلا به دیابت و چگونگی كنترل قند خون ارتباط دارد. شهین یاراحمدی كارشناس اداره غدد و متابولیسم وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكی ضمن بیان این مطلب اظهار داشت: زخم پای دیابتی به چندین شكل در بیماران دیده می شود، شایعترین فرم آن به صورت گرفتاری حس در پا ظاهر می شود كه ممكن است به صورت درد، سوزن سوزن شدن و یا مور مور شدن در پاها بروز كند و یا به صورت از بین رفتن حس درد، حرارت و درك موقعیت پا تظاهر كند. وی با اشاره به این كه آموزش در زمینه كنترل دیابت و زخم پای دیابتی بسیار حائز اهمیت است، افزود: اگر بیماران دیابتی بحث آموزش را جدی بگیرند و چربی خون، فشارخون و بهداشت پاها را كنترل كنند دچار زخم پا نمی شوند. وی به بیماران دیابتی توصیه كرد: روزانه پاهای خود را از نظر وجود تاول، بریدگی، زخم، خراشیدگی یا ضایعات بین انگشتان بررسی كنند و پاهای خود را هر روز بشویند و بین انگشتان را به دقت خشك كنند همچنین در صورت خشكی پوست پاها، پس از شستشو و خشك كردن از كرم یا روغن نرم كننده استفاده كنند. دكتر یاراحمدی تصریح كرد: افراد دیابتی هیچگاه نباید با پای برهنه راه بروند زیرا به دلیل از كار افتادن عصب های پایشان، درد را خوب حس نكرده و موجب زخم شدن پایشان می شود. به گفته كارشناس اداره غدد و متابولیك وزارت بهداشت، بیماران دیابتی در هنگام خرید كفش باید دقت كنند كه كاملاً اندازه باشد. مناسب ترین كفش، كفشی است كه كف راحت داشته باشد و جلویش پهن باشد. زیرا باعث می شود جلوی پا و انگشتان از هم فاصله داشته باشند. كفش نوك تیز و پاشنه بلند بدترین نوع كفش برای افراد دیابتی محسوب می شود. وی گفت: جوراب های كتانی یا نخی بهترین نوع جوراب برای افراد دیابتی است و توصیه نمی شود كه از جوراب های پلاستیكی استفاده كنند همچنین كش جوراب نباید سفت باشد زیرا باعث تجمع آب و ورم پا و در نهایت ایجاد ضایعه می شود. بنابر اعلام وبدا، دكتر یار احمدی در پایان به بیماران دیابتی توصیه كرد: در صورت وجود یك ضایعه جدید، میخچه، قرمزی، تورم، درد پا یا هرگونه زخم یا تاول فوراً پزشك خود را آگاه كنند و تا زمان معاینه پاها را استراحت دهند. منبع: خبرگزارى ايسنا
-
یک شنبه 5 دی 1389
2:59 PM
نظرات(0)