عشق واقعي را بايد شناخت، ‌آن‌ را محترم شمرد و به آن اعتماد کرد. عشق، احساسي بسيار قوي، ‌قدرتمند‌ و سرشار از انرژي فراوان است که هم چون آتشي وجود انسان را دربر گرفته و تمام ابعاد زندگي او را تحت تأثير خود قرار‌ مي ‌دهد. ‌‌آيا بسياري از مردم قادر‌ند ‌بين عشق واقعي، عشق‌‌ کاذب، مجازي و شيفتگي، تفاوت بگذارند و آن‌ ها را از هم تميز دهند؟ عشق راستين، صبور و بردبار است و ‌‌به‌ دنبال شناخت بوده و با مرور زمان به وجود مي ‌آيد بيشتر مردم، ‌عشق را نمي ‌شناسند و جاذبه‌ جنسي يا عشق کاذب و کور را با عشق و شور واقعي زندگي اشتباه مي‌ گيرند؛ عشق هيجاني و احساسي، در قلب جاي دارد‌ در حالي ‌که جاذبه‌ هاي ظاهري مقطعي و کوتاه مدت مي باشد.‌ ‌آيا مشکلات و مسائل ‌زندگي مشترک بدون دانش ‌همسرداري و ‌کسب آگاهي و ‌مهارت ‌‌هاي لازم و رفع ديگر نيازها، فقط با عشق، قابل حل هستند؟ به عبارت ديگر، ‌اگر پايه و اساس زندگي مشترک شما، بدون آگاهي‌ هاي لازم و رفع ديگر نيازها، فقط ‌عشق باشد ولي شناخت کافي ‌به نيازهاي ‌آشکار و پنهان خود و همسرتان نداشته باشيد و نتوانيد آن نياز‌‌ها را به ‌صورت درست، ارزيابي کرده و برطرف سازيد، در طولاني ‌مدت، آيا مي ‌توانيد پاسخ ‌هاي مثبتي از همسر خود دريافت کنيد‌ و به پايداري و دوام عشق، اميد ببنديد؟ ‌‌باورهاي عمومي بسياري از مردم جوامع مختلف اين است که: با عشق است که زن و شوهر ها در کنار هم مي ‌مانند. با عشق است که زوجين همديگر را خوشبخت مي ‌کنند. با وجود اين همه مشکل، با عشق مي ‌توان شادمانه زندگي کرد. با عشق است که زن و شوهر يکي مي ‌شوند. در زندگي زناشويي ايده‌آل، هيچ مشکلي وجود ندارد. در حالي ‌که همين باورها و افسانه‌ هاي ازدواج اگر مبناي درستي نداشته باشند، انتظارات غير واقع ‌‌بينانه ايجاد کرده و خود باعث مشکلات فراوان مي ‌شوند. فلسفه‌ اصلي ازدواج ‌هاي امروزي، علاوه‌ بر تداوم نسل، ‌‌رفع نيازهاي احساسي و عاطفي، جنسي، مالي، حمايتي، استقلالي و... مي ‌باشد‌. به ‌عبارت ساده، ازدواج و انتخاب همسر به‌ منظور تشکيل زندگي مشترک، براي رفع نيازهاي فوق ‌الذکر زن و مرد صورت‌ مي‌ پذيرد‌. براي رفع اين نيازهاست که زن و مرد، ‌به آگاهي و کسب مهارت ‌هاي لازم ‌همسرداري احتياج ‌دارند.

چون مهر، محبت و عشق، گل سرسبد احساس و عاطفه‌ انسان است، بنابراين وقتي زوج‌ ها زندگي مشترک را شروع مي‌ کنند، هر کدام از ديگري مهر، صميميت، وفاداري و عشق بي‌ قيد و شرط مي ‌خواهد و هريک به‌ صورت مستقيم يا غيرمستقيم انتظار دار‌د ديگر ‌نيازهاي آشکار و نهانش‌ نيز توسط همسرش‌ برآورده شود. پرسش اين است: «آيا فقط عشق و علاقه مي‌ تواند جايگزين آگاهي‌ شده و پاسخ‌گوي همه‌ نيازها باشد؟» چون مهر، محبت و عشق، گل سرسبد احساس و عاطفه‌ انسان است، بنابراين وقتي زوج‌ها زندگي مشترک را شروع مي ‌کنند، هر يک به‌ صورت مستقيم يا غيرمستقيم انتظار دار‌د ديگر ‌نيازهاي آشکار و نهانش‌ نيز توسط همسرش‌ برآورده شود. ازدواج زماني موفق به‌ حساب مي ‌آيد که اصول همسرداري را بدانيم و آگاه باشيم که با هم کاري ‌دوطرف، نيازهاي زن توسط شوهر و نيازهاي شوهر توسط همسرش برطرف مي ‌شود و اين امر فقط با کسب آگاهي و مهارت ‌هاي لازم و برطرف کردن نيازهاي يکديگر(نيازهاي احساسي، عاطفي جنسي، مالي، حمايتي و استقلالي و...) امکان ‌پذير است. به دختران و پسران به اين علت توصيه مي‌ شود که آگاهي ‌هاي خود را براي همسرداري و زندگي مشترک، هر چه بيش ‌تر بالا ببرند تا بتوانند در زندگي زناشويي،‌ ‌به‌ رفع نيازهاي خود و همسر شان به‌صورت درست بپردازند و بتوانند همسر و ‌خود را در مسير ‌آرامش، شادابي، پيشرفت، ترقي و خوشبختي واقعي قرار‌دهند. هماهنگي«عشق» و«آگاهي» و رفع نيازهاست که به زندگي مشترک شادابي، جذابيت و بالندگي مي ‌بخشد. مهر، محبت و دلدادگي بدون آگاهي، به‌ طور معمول در کوتاه ‌مدت، زيبايي و جذابيت ‌هاي خاص‌ خود را دارد‌ ولي براي داشتن زندگي مشترک پرطراوات و غني در طولاني ‌مدت، علاوه ‌بر عشق، به دانش و آگاهي همسرداري نيز نياز مبرم است‌ چرا که عشق، بخشي از نيازهاي يک زندگي مشترک موفق را تشکيل مي ‌دهد و به تنهايي نمي ‌تواند ديگر نيازهاي زناشويي را که بسيار گسترده هم هستند، جواب ‌گو باشد.