زيستگاهها
 
زيستگاههاي مختلف را بر اساس شرايط آب و هوايي،‌ جانداران ساكن در آنها و مهمتر از همه سازگاري گياهان و جانوران به دو بخش: آب و خشكي تقسيم مي‎كنند.
درياها و اقيانوسها، زيستگاههاي آب شور را تشكيل مي‎دهند. آب شور غني از املاح معدني است كه مواد اوليه براي غذاسازي گياهاني را فراهم مي‎آورد. مهمترين عاملي كه جانوران اين زيستگاه با آن درگير هستند، مقدار نور خورشيد است. كه تا عمق 100 متري نفوذ مي‎كند. اين مسأله، عمقي را كه گياهان مي‎توانند در آن رشد كنند را محدود مي‎سازد. جانوران ساكن نواحي عميق كه تاريك و سرد است،‌ از مواد غذايي بخشهاي بالايي كه به پايين مي‎افتد تغذيه مي‎كنند.
جلبكها از جمله گياهاني هستند كه در درياها زندگي مي‎كنند. انواع تك سلولي جلبكها كه فيتوپلانكتون نام دارند، به مقدار زيادي در طبقات سطحي آب به سر مي‎برند. فيتوپلانكتونها، غذاي جانوارن كوچك ديگري به نام زئوپلانكتون مي‎شوند. زئوپلانكتونها خود غذاي ساير جانوران ديگر مي‎شود. رودخانه‎ها بعضي درياچه‎ها و بركه‎ها محيطهاي آب شيرين به حساب مي‎آيند. پرندگان كه از چنين آبهايي تغذيه مي‎كنند، داراي پاهاي بلند هستند كه به كمك آنها مي‎توانند در آبها راه بروند.
ماهيهاي ساكن اين مناطق بايد شناگرهاي قوي و ماهري باشند. تا با ميزان سرعت جريان آب، سازش كنند.
جنگل مخروط‎ داران شامل مناطقي است كه بعد از تند راه قرار گرفته است. زمستان در اين نواحي سرد و طولاني است. گياهان اين مناطق هميشه سبز با برگهاي سوزني شكل و يا فلس مانند هستند، اين ويژگي‎ برگها سبب مي‎شود كه سطح تغيير آنها كاهش يابد و گياهان آب كمتري از دست بدهند. خاك اين زيسته از نظر مواد غذايي غني مي‎باشد. بنابراين تنوع گياهان و جانوران در اين منطقه زياد است.
جنگلهاي مناطق استوايي داراي باران سالانه زياد است. هواي گرم و باران فراوان زمينه مساعدي را براي رويش انواع گياهان فراهم آورده است. گوناگوني گياهان در اين زيستگاه چشم‎گير است.
حشرات در اين جنگلهاي به وفور يافت مي‎شوند و در مقايسه با حشرات مناطق ديگر بزرگترند. ميمونها و انواع پرندگان از جمله ساكنان اين مناطق هستند.
نور شديد خورشيد، روزهاي بسيار گرم و شبهاي خيلي سرد و وجود بادهاي شديد طولاني از جمله خاصه‎ هاي بيابان است. جانوران اين مناطق براي زيستن در چنين شرايطي سازش يافته‎اند.
قلل مرتفع كوهها و مناطق وسيع و بي ‎درخت نواحي قطبي و سرزمينهاي پوشيده از برف در بيشتر ايام سال زيستگاهي به نام تند راه را پديد مي‎آورد. ساكنان اين تندراه، براي زيستن در اين نواحي، سازشهايي يافته‎اند.
گياهان موجود در اين تندراه، نيز سازگاريهايي يافته‎اند اغلب اين گياهان رويشهاي سطحي دارند. داراي ساقه‎ هاي كوتاه و زمان رشد و نمو كوتاه هستند. در سرماي شديد آب درون سلولهاي گياهي و جانوري يخ مي‎زند، گياه و يا جانور، مي‎ميرد.
براي مقابله با اين مسأله، در بدن بسياري از جانوران و گياهان مناطق سرد، ماده شيمايي، ضد انجماد وجود دارد. گوزن قطبي از جانوران ساكن تندراه محسوب مي‎شود.
بسياري از جانوران براي فرار از سرما، به بخشهاي گر‎تر، ‌مهاجرت مي‎كنند و در روزهاي گرم و بهار و تابستان مجدداً براي تغذيه از گياهان نورسته خود به آنجا برمي‎گردند.
لايه ضخيم چربي در زير پوست اين جانوران، بدن آنها را در مقابل سرما، محافظت مي‎كند. پوست خزدار و پشمي خرس قطبي به او امكان زندگي در اين مكان و مقابله با سرما را مي­­دهد.