موضوعات اصلي
از یک نخ دندان مناسب که در داروخانه ها به وفور یافت می شود یک تکه به اندازه تقریبی ۲۰ الی ۲۵ سانتی متر می بریم. به طوری که بعد از گره ردن دو سر نخ دندان حلقه ای تشکیل شود که این حلقه نخ به درستی در بین انگشتان دو دست قرارگیرد و تسلط کافی به نخ دندان داشته باشیم. حلقه نخ دندان را در لای انگشتان به صورتی می گیریم که انگشتان شست و سبابه آزاد باشد. بزرگ و کوچک بودن حلقه تسلط ما را به نخ دندان کمتر می کند از این رو بعد از مدتی طول نخ دندانی که باید ببریم و مناسب اندازه انگشتان مان باشد را بدست خواهیم آورد. مانور انگشتان جهت سهولت در کار با نخ دندان خیلی مهم است. از انگشتان شست جهت استفاده در دندان های فک بالا و از انگشتان سبابه جهت پاک کرن دندان های پائین استفاده می شود. قرارگیری انگشتان باید به صورتی باشد که فاصله دو انگشت دست بین ۵/۱ الی ۲ سانتی متر باشد که بهتریت موقعیت تسلط بر نخ دندان است و این فاصله را با افزایش و یا کاهش قطر حلقه نخ دندانی که ایجاد کرده ایم می توانیم بدست آوریم. نکته خیلی مهم در استفاده از نخ دندان این است که بعد از تمیز کردن یک ناحیه به ازای هر دندان که تمیز می کنید یک انگشت نخ دندان را در بین انگشتان تان بچرخانید تا همیشه یک ناحیه تمیز از نخ دندان در بین دو انگشت تان قرار گیرد. حلقه بودن نخ دندان این مزایا را دارد که از کل طول نخ استفاده می کنید حتی نزدیکی های محل گره زدن نخ. در صورت چرخش مداوم نخ از انتقال مواد عفونی موجود در بین یک دندان به نواحی مجاور جلوگیری خواهیم کرد.
چند نکته فنی در استفاده از نخ دندان
۱- نخ دندان را از یک طرف دیواره دندان وارد کرده و موقع خارج کردن از دیواره مقابل خارج کنید یعنی نخ دندان یک حلقه کامل لای دو دندان مجاور بزند. 
سه شاه درد در علم پزشکی وجود دارد که با هیچ درد دیگری قابل قیاس نیستند؛ درد زایمان، درد سنگ کلیه و دندان درد. اگر درد زایمان را امری طبیعی و فیزیولوژیک و بروز سنگ کلیه و درد دفع آن را کمابیش ناخواسته بدانیم، باید گفت دندان درد تنها دردی است که صرفاً به دلیل بی مبالاتی و سهل‌انگاری خود شخص ایجاد می شود و طبعاً تنها شاه درد قابل پیشگیری محسوب می شود. در واقع پوسیدگی عامل اصلی ایجاد دندان درد است و عوامل دیگر نقش به مراتب کمتری در بروز دندان درد دارند. مضاف بر این که دردی که بر اثر عاملی غیر از پوسیدگی ایجاد شود در مقایسه با شاه دردی که ذکرش رفت به مراتب شدت کمتری دارد. در مراحل اولیه پوسیدگی، یعنی هنگامی که پوسیدگی محدود به مینای دندان است، معمولاً علامت درد وجود ندارد و دندان نسبت به محرک هایی نظیر سرما، گرما و شیرینی حساس نیست. اما اغلب به دنبال ورود پوسیدگی به عاج دندان، حساسیت نسبت به محرک هایی که ذکرشان رفت آغاز می شود و بیمار درجات مختلفی از درد را تجربه می کند که به شدت پوسیدگی بستگی دارد. البته امکان دارد به رغم وجود یک پوسیدگی عمیق دندان هیچ گونه علایمی نداشته باشد، اما اگر قرار باشد یک دندان پوسیده دچار درد و حساسیت شود اغلب شدت این علایم با شدت پوسیدگی مرتبط است. معمولاً دندانی که پوسیدگی عاجی داشته و نسبت به محرک ها بخصوص سرما حساس است، در صورت مجاورت با چنین محرکی دچار دردی تیز و شدید می شود که با حذف تحریک (مثلاً قورت دادن آب سرد) در مدت زمانی کمتر از 15 ثانیه برطرف می شود و معمولاً می توان دندان دردناک را مشخص کرد. چنین
1- قسمتی از بدن را که درد شدیدی دارد، مشخص کنید. وقتی شخص دچار سنگ کیسه صفرا باشد، درد در قسمت کیسه صفرا دیده می شود که در سمت راست بدن و بالای شکم، درست در زیر قفسه سینه است. درد می تواند به ناحیه پشت و شانه ها هم منتشر شود. 2- مراقب علائم بیماری باشید که تب، عرق سرد، تهوع، اسهال و درد شدید از مهم ترین آن ها هستند. درد به قدری شدید است که نمی توانید به راحتی بنشینید، بایستید یا دراز بکشید. 3- آخرین باری که غذا خوردید، به یاد داشته باشد. درد سنگ کیسه صفرا معمولاً بعد از عصر شروع می شود. مثلا فرد بعد از خوردن شام، وقتی بخوابد، بعد از چند ساعت دچار دل درد می شود. هنگامی که بدن در حال استراحت است، عمل هضم غذا شروع می شود و باعث شروع درد می شود. درد به سرعت زیاد می شود و حدود 6 تا 8 ساعت طول می کشد. 4- ببینید که آیا در معرض خطر ابتلا به بیماری های کیسه صفرا هستید یا خیر؟ اگر چه هر فردی ممکن است به این بیماری دچار شود، ولی کسانی که بیشتر در معرض خطر هستند شامل خانم های باردار، خانم های بالای 40 سال سن، مردان و زنان چاق و هر کسی است که اخیراً کاهش وزن سریعی داشته است. 5- به پزشک مراجعه کنید. تنها راهی که می توانید از وجود سنگ در کیسه صفرای خود مطمئن شوید، انجام سونوگرافی یا عکس برداری با اشعه ایکس است. اگر سنگ ها دیده شوند، پزشک آن ها را اندازه می گیرد تا مشخص شود، بیماری شما تا چه حدی شدید است. سنگ های کوچک تر، بیشتر از سنگ های بزرگ مشکل زا هستند، زیرا می توانند وارد مجرای صفراوی شوند و آن را مسدود کنند، ولی سنگ های بزرگ نمی توانند وارد این مجرا شوند. 