کوچکترین وبگاه ايرانيان

نگهداري سبزي ...

نگهداري سبزي نشسته در يخچال ، بيماري هاي عفوني را افزايش مي دهد

رئيس هيات مديره جامعه پزشکان متخصص داخلي گفت: نگهداري انواع سبزي و ميوه نشسته در يخچال ، ميزان ابتلا به بيماري هاي عفوني را افزايش مي دهد.
دکتر ايرج خسرونيا در گفتگو با ايرنا افزود: به دليل اين که سبزي ، کاهو، هندوانه ، خربزه و طالبي در محيطهاي آلوده و با آب پس مانده فاضلاب رشد مي کند ، مي تواند به ميکروب هاي خطرناکي همچون تب روده آلوده باشد. وي افزود: تب روده يک بيماري عفوني مسري است که ازطريق مصرف آب و غذاي آلوده به انسان منتقل مي شودو با تب طولاني مدت ، لرز ، بي اشتهايي ، ضعف عمومي و لاغري در فرد مبتلا همراه است.
خسرونيا اظهار کرد: براين اساس ، نگهداري ميوه و سبزي نشسته در يخچال سبب انتقال ميکروب از اين مواد به ديگر مواد غذايي مي شود و اعضاي خانواده را به بيماري هاي عفوني مختلف از جمله بيماري هاي دستگاه گوارش مبتلا مي کند. وي افزود: آمارها نشان مي دهد اغلب افرادي که بر اثر مصرف اين گونه مواد غذايي آلوده به بيماري هاي عفوني مبتلا شده اند، با درمان هاي معمولي معالجه نشده اند و بايد در بيمارستان بستري شوند. خسرونيا گفت : دليل عمده شيوع اسهال و استفراغ درفصل تابستان نيز مصرف انواع سبزي و ميوه آلوده است.
رئيس هيات مديره جامعه پزشکان متخصص داخلي گفت : بسياري از بيماري هاي دستگاه گوارش همچون اسهال و استفراغ و بيماري شبه وبا و تب روده در نتيجه رعايت نکردن نکات بهداشتي در تغذيه و مصرف غذاهاي آلوده در فرد بروز مي کند. خسرونيا افزود: شهروندان براي پيشگيري از ابتلا به بيماري هاي عفوني بايد از مصرف ميوه و سبزي آلوده و نگهداري آن در کنار ديگر مواد غذايي در يخچال خودداري کنند. وي با اشاره به نحوه درمان مبتلايان به بيماري عفوني دستگاه گوارش اظهار کرد: مبتلايان به بيماري هاي عفوني دستگاه گوارش ، از طريق مصرف داروهاي آنتي بيوتيک خوراکي و تزريق سرم درمان مي شوند.دوره درمان برخي از اين بيماري ها حداقل 10 روز به طول مي انجامد.

چهارشنبه 11 آذر 1388

3:07 AM

نظرات(0)

شاد زندگي كنيد

در حالى زندگي كنيد----

تمام دارائي ما اين لحظه است ميزان آرامش ذهن و كارآئي فردي ما براساس ميزان توانائي ما براي زيستن در لحظه حال مشخص مي شود.

از اين ديدگاه كليه شادي و خرسندي متمركز ساختن ذهن بر لحظه حال است.

يكي از نكات جالب در مورد كودكان اين است كه آنها خود را تماماً در حال غرق مي كنند آنها كاملاً درگير فعاليت كنوني خود مي شوند كه اين فعاليت مي تواند تماشاي يك سوسك، نقاشي كشيدن، ساختن يك قصر ماسه اي و يا هر چيز ديگر مي باشد.

اما وقتي بزرگ مي شويم هنر فكر كردن و نگران بودن همزمان را فرا مي گيريم.

به مشكلات گذشته و مسائل آينده اجازه تجمع در زمان حال را مي دهيم.

وبدين ترتيب حال خود را مي بازيم. ما همچنان ياد مي گيريم كه لذائذ و شاديهاي خود را به تعويض بيندازيم و همواره به اميد آينده اي متفاوت باشيم دانش آموز دبيرستاني با خود مي گويد. « وقتي مدرسه را تمام كنم و ديگر مجبور نباشم تكليفي انجام دهم آنوقت زندگي ايد آل خواهد بود»

مدرسه تمام مي شود و حالا او تشخيص مي دهد كه تا وقتي خانه مستقل نداشته باشد خوشبخت نخواهد شد. خانه را ترك مي كند، وارد دانشگاه مي شود و با خود مي گويد: « وقتي مدركم را بگيرم ديگر هيچ غمي نخواهم داشت! بالاخره مدركش را هم مي گيرد و آنوقت است كه مي بيند تا وقتي شغلي مناسب نداشته باشد نمي تواند خوشبخت باشد. كاري اختيار مي كند و .... درست حدس زديد. هنوز هم نمي تواند خوشبخت باشد.

كاري اختيار مي كند و ... در ست حدس زديد. هنوز هم نمي تواند خوشبخت باشد. با گذشت سالهاي پياپي او خوشبختي، شادي و آرامش ذهني خود را مرتباً تا نامزد شدن، تا ازدواج كردن، تا خريدن خانه، تا گرفتن كار بهتر، تا تشكيل خانواده، تا بردن بچه ها به مدرسه، تا تمام شدن مدرسه بچه ها، تا بازنشستگي و.... به تعويض مي اندازد. و قبل از آن كه به خود اجازه شادي سعادتمندانه دهد از دنيا مي رود.

تما لحظات حال او صرف نقشه كشيدن براي آينده متفاوت مي شود كه هرگز از راه نمي رسد. آيا داستان زندگي شما هم از نوع اين داستان است؟ آيا شما هم كسي را مي شناسيد كه شاد زيستن خود را موكول به آينده اي دور دست و خيالي كرده باشد؟ براي شاد زيستن بايد مشغول و درگير زمان حال شد. اما ما به جاي آن كه از لحظات امروز زندگي خود لذت ببريم نقشه شاديهاي سفر سال آينده مي كشيم.

زيستن در زمان حال همچنين بدين معناست كه ما از هر كاري كه در حال انجام آن هستيم به خاطر خود آن لذت ببريم نه اين كه صرفاً به دنبال هدف نهائي آن باشيم.

هر گاه در حال زندگي مي كنيم ترس را از ذهن خود مي رانيم. اساساً ترس مقوله ايست مربوط به حوادثي كه ممكن است در آينده اتفاق بيفتد.

اين ترس مي تواند آن چنان فلج كننده باشد كه انجام هر عمل سازنده اي را براي فرد نا ممكن بسازد.

ما مي توانيم خود را در ذهن خود به جهنم بپندازيم تا ببينيم بلكه آنجا چه مي گذرد؟

با اين همه اگر به لحظه حال نظر داتشه باشيم، كه تمام دارائي ماست هيچ مشكل بزرگي اصولاً وجود نخواهد داشت.

در حال زندگي كنيد.

انتظار:

آيا تا به حال دقت كرده ايد كه وقتي بي صبرانه منتظر تاكسي هستيد انگار همه تاكسي ها غيب مي شوند؟ اين نكته در موارد ديگر هم كه انتظار چيزي را مي كشيم صادق است.

هر وقت به انتظار نامه، افراد، شغل خوب، همسر ايده آل حوادث فوق العاده، عيد نوروز و يا هر چيز ديگري كه مي نشينيم رسيدن آنها مدتها به طول مي انجامد و گاه اصلاً نمي رسند.

در اينجا اصلي حاكم است كه به ما مي گويد: « زندگي ات را در زمان حال بگذران و به خاطر اتفاقات آينده نفست را در سينه حبس نكن.»

اگر به خود بگوييم: « براي اينكه بتوانيم شاد و خشنود باشيم بايد (a) را داشته باشيم» آن گاه چه بسا شرايط چنان به تنظيم خود بپردازد كه مخالف گفته شما را اثبات كنند.

بخشندگي:

عفو كردن خود و ديگران، دادن يك راي مثبت به تز زيستن در زمان حال است. « من هرگز مادرم را به خاطر آن كار نمي بخشم.» « من نمي توانم خودم را ببخشم»

آيا اين جمله براي شما آشنا نيستند؟ وقتي از بخشيدن ديگران امتناع مي كنيم در واقع مي گوئيم: « من ترجيح مي دهم به جاي آن كه قدمي در جهت بهبود اوضاع بردارم در گذشته زندگي كنم و ديگران را به خاطر اين اوضاع و احوال سرزنش كنم».

وقتي خود را نمي بخشم در واقع ماندن در احساس گناه را برمي گزينم و به اين ترتيب خود را در رنج روحي بيشتر قرار مي دهيم.

بخش ديگران:

وقتي از بخشش ديگران امتناع مي كنيم در واقع اين ما هستيم كه رنج مي بريم در پنجاه درصد موارد فرد « گناهكار» حتي خبر ندارد كه در سرما چه مي گذرد. وقتي راه بخشش را بر ميس گزينيم وقتي تغيير مي كنيم، ديگران هم تغيير مي كنند. وقتي نگرش خود را نسبت به ديگران عوض مي كنيم آنها هم شروع به تغيير رفتار خود مي كنند گوئي در همان لحظه اي كه تصميم به تغيير زاويه ديد خود مي گيريم، ديگران هم به انتظارات تغيير يافته ما پاسخ مثبت مي دهند.

بخشش خود:

اگر بخشيدن ديگران مشكل است بخشيدن خود به مراتب دشوار تر است بسياري از افراد در تمام طول زندگي به خاطر كوتاهي هائي كه به خود نسبت مي دهند به تنبيه رواني و جسماني خود مي پردازند.

اگر تا كنون احساس گناهكاري مي كرده ايد به عقيده من ديگر كافي است چرا ادامه مي دهيد؟ با تداوم احساس گناه در سال هاي آينده باز هم مشكلي حل نخواهد شد.

سرزنش كردن و احساس گناه داشتن هر دو احساساتي خطر ناك و فخر بند وقتي به سرزنش خود و ديگران مي پردازيم از مسئله اصلي كه بايد كاري در رابطه با آن انجام دهيم غافل مي شويم انتخاب هميشه با ماست كه مهار زندگي خود را به دست بگيريم و در حال زندگي كنيم يا خود را در لجاجت و پريشانيهاي گذشته زنجير كنيم.

شادي:

ابراهام لينكلن گفته است « اغلب مردم تقريباً به همان اندازه شاد هستند كه انتظارش را دارند». در واقع ان چه كه در زندگي براي ما رخ مي دهد آن قدر تعيين كننده شادي ما نيست بلكه بيشتر نوع واكنش ما نسبت به رخدادها ست كه نقش تعيين كننده دارد.

اما شاد بودن هميشه آسان نيست. شاد بودن مي تواند يكي از بزرگترين مبارزات ما در صحنه زندگي باشد و گاه مي تواند تمام پا فشاريها، انضباط فردي و تصميماتي را كه براي خود فراهم آورده ايم مخدوش كند.

از آنجائي كه انسان افكار و انديشه هاي خود را بر مي گزيند الزاماً تعيين كننده ميزان شادي هاي خويش است. براي شاد بودن بايد بر افكار شاد تمركز كنيم اما ما غالباً بر عكس عمل مي كنيم. اغلب تعريف ها و تمجيدها را ناشنيده مي گيريم اما حرفهاي ناخوشايند را مدتها در ذهن نگه مي داريم.

اگر اجازه بدهيد كه يك تجربه يا يك حرف ركيك ذهن شما را به خود مشغول كند خود شما از عواقب آن رنج مي بريد يادتان باشد كه شما زير سلطه ذهن خود هستيد.

اغلب مردم تعريف و تمجيدها را ظرف چند دقيقه فراموش مي كنند اما يك اهانت را سالها به خاطر مي سپارند. آنها مانند اشغال جمع كن هائي هستند كه هنوز توحيني را كه پست سال پيش به آنها شده است با خود حمل كنند.

لازمه شاد زيستن، جستجوي زيبائي و خوبيهاست.

كازانتزا كيس گفته است:

« قلم و رنگ در اختيار شماست بهشت را نقاشي كنيد و بعد، وارد آن شويد»

كمال و شادي:

علت غمگيني انسان آن است كه زندگي بدانگونه اي كه او مي خواسته نيست. زندگي ما آرمانهاي او جور در نمي آيد و در نتيجه او را غمگين و افسرده مي سازد.

ما مي گوئيم: « من وقتي خوشحال خواهم بود كه ...» اما زندگي هم شادي و نشاط دارد هم محروميت و عجز، زندگي گاهي تصاحب هدف است و گاهي دور ماندن از آن بنابراين تا وقتي كه بگوئيم من وقتي خوشحال خواهم بود ....» فقط خود را فريب داده ايم.

هر يك از ما براي شاد زيستن به يك تصميم نياز داريم مي توانيم هر روز براي خود خاطر نشان كنيم كه وقت محدودي در اختيار داريم تا از اين عمر كوتاه بيشترين بهره را ببريم و مي توانيم به دور از زمان حال، در اميد آينده بهتر باشيم؟

مقابله با افسردگي:

همه اوقاتي را تجربه كرده ايم كه زندگي در نهايت دشواري خود بوده است تنها مانده ايم، قدرت باز پرداخت بدهي هاي خود را نداشته ايم كار خود را از دست داده ايم يا يكي از عزيزانمان از دست رفته است در اين مواقع حتي فكر نمي كرديم كه بتوانيم تا هفته ديگر دوام بياوريم اما به هر ترتيبي بود دوام آورديم.

حقيقت اين است كه ما اغلب مسائل را پيش از اندازه بزرگ مي كنيم بدترين اتفاقي كه ممكن است روي دهد احتمالاً بسيار ناراحت كننده است اما پايان دنيا نيست.

شادترين افراد مصائب و سختيها را به منزله تجارب با ارزش يادگيري قلمداد مي كنند و مي دانند كه اين آزمايشهاي سخت از آنها انسانهائي آبديده خواهد ساخت، ديگر چه مي توان كرد؟

شايد بهترين راه براي احساس بهتر داشتن، انجام كاري براي ديگران باشد. نگراني و ترحم پيش از اندازه به حال خود، نتيجه اشتغال به خويشتن است.

شوخي:

وقتي كه مي خنديم همه چيز به نفع جسم و ذهن ما پيش مي رود آندرفيني كه در مغز تخليه مي شود به ما احساس « پرواز طبيعي » مي دهد و با ذهن سيستم تنفسي درست مانند زماني مي شود كه به ورزش دو پرداخته ايم.

خنده درد را تسكين مي دهد. ما تنها زماني مي توانيم بخنديم كه آسوده خاطر باشيم و هر چه ميزان اين آسودگي بيشتر باشد درد را كمتر احساس خواهيم كرد.

هنر شاد بودن مستلزم توانائي خنديدن به مشكلات در كوتاهترين زمان ممكن پس از وقوع آنهاست شخصي كه در موقعيت بدي قر ار مي گيرد ممكن است تا دو سال از خنديدن امتناع كند. ديگري ممكن است تا دو هفته گريه و زاري را كنار بگذارد و شروع به خنديدن كند و بنابراين نفر اول پنجاه مرتبه بيشتر از دوعي در بيچارگي و غم باقي مي ماند و اين انتخاب خود اوست.

پياييدگاه و بي گاه براي خود خاطر نشان كنيم كه ما انسان هستيم و مانند تمام انسانهاي ديگر ممكن است كارهاي احمقانه از ما سربزند. اگر توقع شما بي عيب و نقص بودن و كمال است به اين سياره تعلق نداريد.

از كودكان بياموزيم. كودكان بطور طبيعي و بدون احساس خجالت تقريباً به همه چيز مي خندند. بچه ها به عطش سيري ناپذير نشاط و شادي قدم به اين جهان مي گذارند.

اما بزرگسالان وقت فراواني را صرف محدود كردن خنده هاي كودك مي كنند و مدام به او تذكر مي دهند: سر كلاس باصداي بلند نخندند و غيره تا اينكه قسمت اعظم اين صليب خاطر خود به خودي از كودك گرفته مي شود. يكي از مسئوليتهاي ما در مقابل ديگران آن است كه از زندگي لذت ببريم زيرا با شاد بودن احساس بهتر و كارآئي بيشتر خواهيم داشت و ديگران نيز از مصاحبت با ما احساس رضايت و خرسندي خواهد كرد.

پس بياييد شادتر باشيم.

چهارشنبه 11 آذر 1388

3:05 AM

نظرات(0)

وظايف تربيتي والدين (2)

يکي از مشاغل بسيار مهم و پر مسئوليت والدين، تربيت فرزندان است که از ساير مشاغل والدين پيچيده تر مي باشد. به علت اينکه پس از تولد نوزاد، هر روز، هفته و هر سال رفتارها و نيازهاي وي تغيير يافته و متناسب با رشد و افزايش تواناييهاي جسمي و رواني وي خواسته هايش نيز تغيير مي يابد بنابراين والدين مي بايستي دانش و مهارت و اطلاعات کافي در زمينه هر يک از مراحل و نحوه برخورد صحيح با کودک داشته باشند تا بتواند عکس العمل مناسبي در برابر خواسته ها و رفتار آنها داشته باشند. در غير اين صورت چنانچه والدين اطلاعات کافي در اين زمينه کسب نکنند، راهنمايي هاي لازم را به دست نياورند و از متخصصين نيز در اين مورد کمک نجويند نمي توانند پاسخگوي نيازها و خواسته هاي فرزند در دوره نوجواني نيز باشند در نتيجه سبب بروز مسائل و مشکلات بسياري در نوجوانان خواهند شد.

وظيفه والدين در دوره نوجواني بسيار حساستر و پر مسئوليت تر است. نوجواني دوره بحران بلوغ و هويت است، نوجوان به سطحي از آگاهي رسيده که همه صحبتها را با اطاعت کورکورانه نمي پذيرد، رفتارها و برخوردها ما با وي بايستي با دليل قانع کننده صورت گيرد، علاقمند به استقلال است، حالت عاطفي متفاوت و گذرايي دارد و نيازهاي تازه اي براي وي مطرح مي شود. بنابراين والدين مي بايستي اطلاعات و آگاهي کافي داشته باشند تا بتوانند متناسب با رشد وي پيش رفته، براي سئوالات وي پاسخ مناسبي داشته باشند.

والدين مي بايستي در برخورد با نوجوان به واکنشهاي خود توجه بسياري داشته باشند زيرا واکنشهاي مثبت و منفي آنها بسيار مهم است. توصيه مي شود که والدين در برابر رفتارهاي نوجوانان به رفتارهاي خوب و مثبت و مناسب آنها توجه کنند و واکنش مثبت نشان دهند و حداکثر تلاش خود را بکنند که از نوجوان کمتر ايراد بگيرند. به عبارت ديگر در اکثر مواقع برخورد مثبت و خوش بينانه داشته، گاهي اوقات نسبت به رفتارهاي نوجوان شک کرده و نگران باشند و برخورد مناسب در اين زمينه داشته باشند.

مهم اين است که نگرش والدين، مثبت و صادقانه باشد يعني رفتارهاي صحيح نوجوان توجه کنند تا موجب ايجاد اعتماد به نفس، عزت نفس و خودباوري در وي شوند. زيرا نوجوان يکي از نيازهاي بسيار مهم دوره نوجواني اين است که بتواند با اعتماد به نفس اين دوره را طي کند.

والدين مي بايستي اشتباهات فرزندان خود را بپذيرند زيرا اشتباهات بر تجارب وي مي افزايد و نتيجه کار را مي فهمند و نوعي يادگيري است و وي را در برابر خطاها سرزنش و ملامت نکنند. نوجوانان به دليل نياز به استقلال از يک سو و عدم تجربه لازم براي حل مسائل از سوي ديگر، بسياري از رفتارها را از طريق آزمايش و خطا انجام يم دهند و از اين طريق به راهکارهاي لازم دست مي يابند و طبيعتاً در اين مسير اشتباهاتي را مرتکب خواهند شد و نياز دارند که در حين اشتباهات، با اعتماد به نفس لازم به حل مسائل بپردازند.

والدين مي بايستي تشويقهاي لازم را به نوجوان ارائه دهند، البته تشويق نبايد بيش از جد و افراطي باشد بلکه بجا و متناسب با رفتار نوجوان بوده و شخصيت او را زير سئوال نبرد، نوجوان نبايد احساس کند که با او مثل يک کودک برخورد شده پس تشويق نيز بايد متناسب با سن وي باشد. وي مواقعي که نياز به تنبيه در برابر کارهاي ناپسند و نامطلوب است به جاي تنبيه بايد از تقويت منفي و فرايند شرطي شدن استفاده کنيم، وقتي وي را از انجام کاري منع مي کنيم بايد او را به انجام کار ديگري تشويق نماييم، يعني هميشه مي بايستي فرايند اصلاح رفتار را انجام دهيم.

مراحل روش اصلاح رفتار عبارتند از :

1-ريشه يابي رفتار نامناسب نوجوان .

2-استفاده از شناخت درماني و تغيير نگرش و شناخت نوجوان.

3- جايگزيني رفتارهاي مناسب با رفتارهاي نامناسب به منظور تغيير آنها.

4-از بين بردن علل رفتارهاي نامناسب.

5-فراهم کردن زمينه بروز رفتار مطلوب و تشويق آن تا نوجوان اظهار وجود کند.

بنابراين بر اساس روش اصلاح رفتار، مي بايستي به تدريج رفتارهاي نامناسب را از بين برد و هيچگاه از تنبيه براي از بين بردن رفتارهاي نامناسب استفاده نکرد. زيرا تنبيه عوارض نامطلوبي به همراه دارد که در دوره نوجواني اين عوارض بيشتر نيز مي گردند.

عوارض تنبيه عبارتند از :

فرد از تنبيه کننده احساس بيزاري مي کند، رفتار را موقتي از بين مي برد و خاموش نمي کند، تنبيه رفتار را جابجا مي کند يعني رفتار ناشايست ديگري به جاي رفتار قبلي نشان داده مي شود، در صورت تکرار شرايط آن، رفتار نيز از فرد بروز مي کند، موجب کاهش خودباوري، اعتماد به نفس و از بين رفتن عزت نفس مي شود، از بين رفتن خلاقيت، کاهش عملکردها را نيز به همراه دارد. البته تنبيه کلامي، تحقير و سرزنش تأثير بسيار نامطلوبي بر رشد فرد دارد.

البته در فرايند اصلاح رفتار، پديده اي به نام سيري و اشباع وجود دارد که از آن تنها مي توان در دوره کودکي استفاده کرد . يعني کارهاي نامطلوبي را که انجام مي دهد از او بخواهيم که حداکثر تکرار را در آنها داشته باشد. اين امر در دوره نوجواني بسيار مخرب و خطرناک است ( سيري باعث عادت مي شود ).

بنابراين از آنجا که والدين به عنوان مدير و مربي خانه، وظيفه بسيار پيچيده و گسترده اي را بر عهده دارند . بايد به تمامي زمينه هاي انسان فکر کنند و آگاهي داشته باشند تا بتوانند راهکارها و برخوردهاي مناسبي را با فرزندان خود داشته باشند، رفتار و کلام سنجيده و مناسبي اعمال کنند و به عواقب عکس العملهاي خود توجه بسياري مبذول کنند. در واقع فرزندپروري شغل بسيار پيچيده اي است که نيازمند به اطلاعات بسياري مي باشد، والدين بايد از مشاوره و راهنمايي افراد مطلع و متخصص براي حل مشکلات خود و تربيت فرزندان کمک جويند تا در فرايند تربيتي با مشکل و مانعي مواجه نگردند.

چهارشنبه 11 آذر 1388

3:01 AM

نظرات(0)

تعداد صفحات :35 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 >