ثابت ماندن قیمت ارز وحداقل تغییر برای آن، از نظر ارزش پول ملی بسیار خوب و پسندیده است. طی چند سال اخیر به کرات دیدیم که انواع واقسام کالا های خارجی ریز و درشت به بازارهای ایران سرازیر گردید. این درحالی بود که تولید کنندگان داخلی بنا به دلا یل مختلف توان رقابت با اجناس وارداتی را پیدا نکردند. در این میان، اما هرچقدر افراد جامعه علا قمند به خرید اجناس ایرانی باشند ولیکن در پاره ای اوقات مجبور می شوند به دلیل پایین بودن قیمت یا کیفیت بالا تر، دست به خرید اجناس خارجی بزنند.

در این میان شرکت های زیادی نیز برای این تنظیم بازار که از طریق واردات انجام می پذیرد، تشکیل و آماده خدمتگذاری هستند و صدالبته که باید هم اینچنین باشد;زیرا واردات با بهای ثابت ارز،آن هم وقتی در بازار جهانی به دلیل به هم ریختن اقتصاد، قیمتها سقوط کرده بسیار جذاب است و اگر کسی بتواند و نکند، حتما ناتوانی های اقتصادی دارد.

از طرفی این که تولید داخلی، جدای از این که اصولا با تکنولوژی موجود و مدیریت شناخته شده، نمی تواند با جنس مشابه خارجی رقابت کند، امری بسیار بدیهی است; به ویژه که باید تورم داخلی بیست و چند درصدی را نیز چاشنی تولید خود کند. حال اگر به دقت مقایسه کنیم از یک طرف ورود کالا های ارزان شده خارجی با برابری نرخ ثابت ارز و از طرف دیگر تولید کالا ی داخل با هزاران مشکل و تحمل تورم باعث نگرانی خواهد بود که تولید کننده ما به کجا و به چه راهی هدایت می شود;