موضوع خصوصی سازی تعاریف مختلفی را به خود اختصاص داده است که وجه مشترک همه آنها این تعریف کلی است:

" خصوصی سازی فرایندی است که طی آن کارایی مکانیزم بازار، حیات دوباره پیدا می کند و عملکرد فعالیت اقتصادی دولت و بخش عمومی در محک آزمون قرار می گیرد. تداوم این فرایند می تواند منجر به محدود شدن مالکیت یا مدیریت برخی از واحدهای اقتصادی تحت تملک دولت و واگذاری آن به مکانیزم بازار شود."

حاکمیت های سیاسی ، خصوصی سازی را به عنوان روشی جهت منطقی کردن ساختار اقتصادی، بالابردن کارائی منابع، گسترش مالکیت، تقویت انگیزه های کاری، کاهش بوروکراسی، کسب درآمد و کاهش بار خدمات دولت اعمال می کنند.
کشورهای صنعتی و توسعه یافته در فرآیند خصوصی سازی به دنبال اهدافی مانند افزایش کارائی، کسب درآمد و کاهش بار مالی دولت هستند اما کشورهای در حال توسعه با توجه به مشکلات و شرایط توسعه نیافتگی، در موضوع خصوصی سازی به دنبال پاسخگویی به مشکلات و تنگناهای بیشتری مانند : استفاده بهینه از منابع مالی شرکت ها، کاهش حجم دخالت دولت در اقتصاد، سپردن تخصیص منابع به بخش بازار، مقابله با نقدینگی سرگردان، ایجاد فضای رقابتی و امن برای سرمایه گذاری های بلند مدت، دستیابی به سرمایه های خارجی و توزیع بهینه ثروت و درآمد ، می باشند.