در مجموعه اتفاقاتی که تحت عنوان خصوصی کردن مایملک عموم ملت که در اختیار دولت است و همچنین اموال و دارایی و ثروت جامعه حادث می شود، نکات ریز و درشت فراوانی وجود دارد که متأسفانه تحت الشعاع مباحث عمده تر قرار می گیرند لذا مورد عنایت واقع نمی شوند.

در حالی که این مباحث هم دارای اهمیت هستند و هم مورد توجه قرار نگرفتن آنها در زمان حال، موجبات اتلاف احتمالی اموالی را فراهم می آورد که بعدها اصولاً برای بررسی شدن موضوعیت ندارند؛

از این رو به نظر می رسد باید در فضایی دورتر از انواع شعارها و ایده آل گرایی های بی منطق درخصوص آنها اظهارنظر شود تا شاید از عواقب وخیم ناشی از دلمشغولی ها کاسته شود و صیانت از دارایی عموم، بهتر و مناسب تر عملیاتی شود.

یکی از نکات اساسی آن است که بودجه عمومی دولت، هزینه هایی را پیش بینی می کند که عمدتاً در بسیاری از سال ها موفق به تامین اعتبار آن از طریق درآمدها نمی شود و به همین دلیل در دوره اجرا راهکارهایی را جست وجو می کنند تا بتوان به گونه ای تمام یا بخشی از آن هزینه ها را تامین مالی کرد.