كشور بنگلادش، پس از اعلام استقلال در سال 1971 تاكنون در زمينه صنعت پيشرفت‌هاي قابل توجهي داشته است. صنعت پوشاك اين كشور يكي از بزرگترين اين نوع صنعت در جهان است كه بر بازارهاي فراواني غالب بوده، پرطرفدار است. تا پيش از دهه 1980، كسب درآمد خارجي و مبادلات تجاري بنگلادش عمدتا به صنعت كنف، اختصاص داشت ولي پس از اين دوران و با ابداع فرآورده‌هاي پلي‌پروپيلن، ديگر محصولات كنف. خواهان نداشت و تمركز بخش صنعت هم از اين بخش توليدي به حوزه‌هاي ديگري معطوف گشت.
پس از اين كه بنگلادش اعلام استقلال نمود، سرانه توليد ناخالص ملي، رشدي بالغ بر 57 درصد داشت ولي اين رشد فزاينده GDP (Gross Domestic Product) در اوايل دهه 1970، ناپايدار بود و دهه 1980 با رقم 29 درصد GDP همراه شد و در دهه 1990، اين مقدار به 24 درصد رسيد. كشور بنگلادش با نرخ رشد جمعيت بالايي روبه‌روست و به همين جهت سعي دارد با افزايش ميزان توليدات داخلي، نياز مردم به مواد غذايي را مرتفع كند. در حال حاضر اين كشور سومين توليدكننده بزرگ برنج در جهان است. زمين‌هاي كشاورزي عموما به كشت برنج و .... اختصاص دارد. با وجوديكه كشت گندم هم در سال‌هاي اخير بيشتر شده ولي باز هم بنگلادش از لحاظ توليد برنج خود كفاست. بخش كشاورزي اين كشور بسيار تحت تاثير شرايط آب و هوايي آنست كه سيلاب‌ها و خشكسالي‌هاي دوره‌اي را به مردم تحميل مي‌كند. با وجودي كه بنگلادش كشوري در حال توسعه است ولي 10 تا 15 درصد از جمعيت آن در معرض سوء تغذيه قرار دارند ولي حوزه‌هاي حمل و نقل، ارتباطات و تامين انرژي آن ضعيف هستند. بنگلادش منابع گاز طبيعي فراواني دارد ولي ذخاير ذغال‌سنگ و نفت آن محدودند.