یاد روزهایی که سوسیالیست ها به پیشرفت مادی تاریخ معتقد بودند، به خیر. دیگر آن اعتقاد وجود ندارد. امروز آنها مشکل فقر را پیش می کشند و از قوانینی که دولت برای حل آن تصویب می کند، حمایت می کنند و از ما توقع دارند که به خاطر آن از دولت ممنون باشیم. اگرچه سوسیالیسم نمی توانست تولید بیشتر را سبب شود، می تواند آنچه خواسته سوسیالیست های «پست ماتریالیست» است، را برآورده کند. ابزارهای سوسیالیستی می تواند موجب کیفیت پایین تر زندگی شود.

با نهایت تعجب باید گفت این خیانت کارل مارکس است؛ شکایت اصلی او از سرمایه داری این بود که در بالا بردن سطح زندگی کارگران شکست خورده است: «کارگر جدید... به شرایط پایین تر و پایین تر از حتی طبقه خودش فرو می رود. او گدا می شود و گدایی، بسی سریع تر از جمعیت و رفاه رشد می کند.» شعار لنین این بود: «کمونیسم یعنی قدرت شوروی به علاوه برق کشی به همه کشور.» در گذشته میزان GDP، همانند اختراعات بزرگ برای سفرهای فضایی و فناوری های رزمی، معیار افتخار کشورها بود.