از دهه 1960 که براي نخستين بار اصطلاح جهاني شدن در فرهنگ لغات آکسفورد وارد شد، به عنوان فرايندي اقتصادي شناخته شد. فرايندي که در آن به تدريج پديده ها و روابط اقتصادي جنبه جهاني مي يابند. از آن پس در دانش اقتصاد به خصوص اقتصاد حقوق بين الملل، جهاني شدن به تدريج به موضوعي محوري تبديل گرديد و تا به امروز بسياري از نظريه هاي مروبط به جهاني شدن ماهيت اقتصادي دارند. اما بايد ديد که چه تحولاتي در عرصه اقتصاد جهاني اتفاق افتاده که مورد استفاده و تعبير و تفسير نظريه پردازان قرار گرفته است. همان طور که آمار و ارقام رسمي نشان مي دهد مبادلات و تعاملات اقتصادي- تجاري در سطح جهاني به طرز روز افزوني در حال افزايش است و رژيمها و استانداردها و نرمهاي جهاني در حوزه اقتصاد و تجارت در حال شکل گيري است. براي نشان دادن بعضي از نمودهاي اين فرايند از آمار و ارقام رسمي کنفرانس تجارت و توسعه ملل متحد استفاده مي کنيم.
آمار نشان مي دهد که تجارت جهاني دايما در حال رشد بوده و به ويژه در دهه هاي 1980 و 1990 حجم تجارت جهاني به سرعت گسترش يافته است. حجم تجارت جهاني در پايان دهه 1990 به حدود 9 برابر اواسط دهه 1980 رسيده است (Gilpin و2002 و p .5). به طوري که اقتصاد کشورها روزبه روز بيشتر به تجارت وابسته مي شود. البته ميزان رشد تجارت جهاني و سهم آن در توليد ناخالص کشورهاي مختلف ممکن است با سالهاي طلايي تجارت جهاني در دهه 1910 مقايسه شود، اما با توجه به افزايش حجم توليد جهاني، مي توان گفت که حجم تجارت جهاني در پايان قرن بيستم بسيار بيشتر، مؤثرتر و تعيين کننده تر از گذشته است.