رنگین کمان

حضرتِ معصومه ما را کربلایی می‌کند

همچو بابش از مُریدان دلربایی می‌کند

مُردگان را زنده گرداند نگاهش تا ابد

نیست این بانو خدا، امّا خدایی می‌کند

نورِ حقّ، سیمای حقّ، آوای حقّ، أُختُ ٱلرِّضا

بی‌سبب هرگز نباشد گر عطایی می‌کند

در حریمش دل بگیرد پَرْ چو مرغان در هوا

دُختِ موسی دم به دم ما را هوایی می‌کند

این حرم دارد به جَنّت تا به محشر سَروَری

مِسِ جان داری بیاوَر  . .  او طلایی می‌کند

من یقین دارم، خدا داند که بی‌بی از کرَم

هر که را مهمان کند قطعا رضایی می‌کند

ای «بداغی» پیش هر خار و خَسی زانو مزن

خوش به حالش هر که در اینجا گدایی می‌کند

سیروس بداغی