بهارستان عترت
افتخار ما بُوَد نام نکویت یا حسین (علیه السلام)
آبروی ما بُوَد از آبرویت یا حسین (علیه السلام)
اشک چشم ما نثار تربت پاک تو باد
سرمه‌ی چشم ملائک خاک کویت یا حسین (علیه السلام)
خون هفتاد و دو ملّت را به جوش آورده است
سوز عشق و شور و حال و رنگ و بویت یا حسین (علیه السلام)
با نوای دلکش « یٰا لَیْتَنٰا کُنّٰا مَعَک »
قُدسیان را دیده‌ام در گفتگویت یا حسین (علیه السلام)
می‌رود اول سراغ لاله‌های پرپرت
هر پرستویی که می‌آید به سویت یا حسین (علیه السلام)
ای به دریای عطش آتش زده کو زینبت
کو در این صحرا امید و آرزویت یا حسین (علیه السلام)
می‌چکد بر خاک حسرت از حرم تا قتلگاه
قطره‌های اشک ما در جستجویت یا حسین (علیه السلام)
بوسه بر پایین پایت زلف اکبر می‌زند
ای بهارستان عترت پیش رویت یا حسین (علیه السلام)
هر دو عالم محو یک رکعت نماز عشق توست
ای سِرشک فاطمه (علیها السلام) آبِ وضویت یا حسین (علیه السلام)
ای که بخشیدی تو با انگشتری انگشتِ خود
دست خالی رد مکن ما را ز کویت یا حسین (علیه السلام)
ای گل خورشید تابان بر فراز نیزه‌ها
شد شفق یادآور خون گلویت یا حسین (علیه السلام)
استاد شفق
