رنگین کمان

آن  که  در پرده،  دلِ خلقِ جهانی  بِرُباید

چه قیامت شود آن لحظه که از پرده برآید

بر فلک آن نه هلال ست، که انگشتِ تماشا

مه برآورده، که ابروی تو بر خلق نماید

گر چنین طُرِّه پریشان گذری جانب بُستان

تا  قیامت  نفَسِ  باد  صبا  غالیه  ساید

بگشا ناوَکِ مژگان و به خون کش پر و بالم

تا  نگویند  که  بر صیدِ حرم  تیغ  نشاید

یغمای جندقی