نتیجه‌ی بدی
ای دل ز چه رو طاعتِ دادار نکردی
خوفی ز عذاب و شَرَرِ نار نکردی
یک عمر خدا داد تو را مُهلت و هیهات
دل را بَری از صحبتِ اغیار نکردی
گفتم که مکن پیروی از نفْسِ بد اندیش
کردی تو از او پیروی و عار نکردی
گفتم که مرو از رهِ بیراهه که چاه است
رفتی و هراسی ز شب تار نکردی
گفتم به ره خیر بکن سیم و زر ایثار
بس سیم گرفتی و زر ایثار نکردی
گفتم که مزن تیشه تو بر ریشه‌ی اسلام
رحمی تو بر این نخلِ پُر از بار نکردی
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَّ آلِ مُحَمَّدٍ وَّ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ
مزدِ زحماتِ علی و آل ندادی
شرمی ز رخ احمدِ مختار نکردی
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَّ آلِ مُحَمَّدٍ وَّ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ
دستی به سر طفل یتیمی نکشیدی
وز پای به ره مانده برون خار نکردی
جز فتنه و شر از تو دگر کار نیاید
از خیر چه دیدی که تو این کار نکردی
صد بار بدی کردی و دیدی ثمرش را
نیکی چه بدی داشت که یک بار نکردی
«ژولیده» مزن دَم، به عمل کوش که کاری
از بهر خود از گفتن اشعار نکردی
ژولیده نیشابوری
