رنگین کمان

یا لَلْعَجَبْ تو سروِ خرامان زینبی

ای پاره پاره تن تو همان جانِ زینبی

آتش زدند خیمه و خرگاهت این عجب

آتش فشان سینه‌ی سوزان زینبی

برخیز ای برادر با جان برابرم

کاین گونه خفته در برابر چشمانِ زینبی

هر دم نگر به جلوه‌گری بر فراز نِیْ

خورشید و ماه و اَنْجُمِ رخشانِ زینبی

همراه خیل قافله تا شام بی‌سحر

نجوا کنان، تو ناطقِ قرآنِ زینبی

ای رأس خون چکان به سر نیزه هر زمان

گریان چرا به حالِ پریشانِ زینبی

ای آسمان پُر شفق تیره تا ابد

گلگلون ز اشک دیده‌ی گریان زینبی

گاهی تنورِ خولی و گاهی به تشت زر

ای سر مگر تو بی سر و سامان زینبی

امشب پی تسلّی اطفال خویشتن

ای سر، خوش آمدی که تو مهمان زینبی

جان رقیّه دخترک نازدانه‌ات

با او بگو که مادر دوران زینبی

ای پادشاه کشور ایجاد بی‌گمان

فرمانروای مطلق و سلطانِ زینبی

دردا چو لاله سوختم از داغ اکبرت

ای داغ جان گداز تو درمان زینبی

دریا به پیش لعل تو خشکید از عطش

ای تشنه لب تو قُلْزُمِ عمّان زینبی

صبر ارچه در زمانه ثنا خوانِ زینب است

«خُرّم» تو را بس این که ثنا خوان زینبی

علی‌اکبر ثقفی (خُرّم)