رنگین کمان

مُطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

نقشِ هر نغمه که زد راه به جایی دارد

عالَم از ناله‌ی عشّاق مبادا خالی

که خوش آهنگ و فرح‌بخش هوایی دارد

پیر دُردی کشِ ما گرچه ندارد زر و زور

 خوش عطابخش و خطاپوش خدایی دارد

محترم دار دلم کاین مگسِ قند پرست

تا هواخواه تو شد فرّ هُمایی دارد

از عدالت نبُوَد دور گرَش پرسد حال

پادشاهی که به همسایه گدایی دارد

اشکِ خونین بنمودم به طبیبان گفتند

دردِ عشق است و جگرسوز دوایی دارد

ستم از غمزه میاموز که در مذهب عشق

هر عمل اجری و هر کرده جزایی دارد

نغز گفت آن بُتِ ترسابچه‌ی باده پرست

شادی روی کسی خور که صفایی دارد

خسروا حافظِ درگاهْ نشین فاتحه خوانْد

وز زبان تو تمنّای دعایی دارد

حافظ