رنگین کمان

سلام فاطمه، ای جلوه‌ی شکیبایی

که نور حُسن تو جان می‌دهد به زیبایی

تویی تو روح ولایت، به هر ولی سوگند

تویی تو عصمت یکتا، قسم به یکتایی

ز کور چهره بپوشی که نشنود بویت

اَلا! حیای مُجسم، فروغ بینایی

قلم گذاشته تا سر به صفحه‌ی تاریخ

تو را ستوده به مظلومی و توانایی

چرا به گریه چنین خو گرفته‌ای؟ زهرا

اَلا ز خنده‌ی تو عشق را شکوفایی

حریم خانه‌ات آنجا که مکتب وحی است

کجا و، حمله‌ی سنگین‌دلانِ هرجایی؟

ز غُصّه‌ای که شهادت گرفت دامانت

ز دست داد علی، دامن شکیبایی

سیّدرضا مؤیّد