رنگین کمان

زینب ای آئینه‌ی زهرا نما

         زینتِ وجْهِ علیِّ مرتضی (علیه السلام)

دلربائیت جهان را کرده مات

زائرِ رویت دو چشم مصطفی

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَّ آلِ مُحَمَّدٍ وَّ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ

            چهره‌ی زهرائیت چون فاطمه (سلام الله علیها)

چشمه‌ی نورِ جمالِ کبریا

تا که نقّاش ازل چشمت کشید

بعد از آن عشق آمد و شد مبتلا

گر نبودی عشق هم هرگز نبود

جلوه‌ای از یک ظهورت کربلا

مستی آمد تشنه‌ی جام تو شد

نی ز نای حنجرت دارد نوا

روز میلادت نمی‌یابی قرار

جز به روی دستِ یارِ آشنا

آشنایی دل و دلبر رواست

بوده از روز ازل حُکمِ قضا

         حک شده بر صفحه‌ی قلبت حسین (علیه السلام)

عشق او در سینه‌ات چون کیمیا

پا به پایش بوده‌ای و تا ابد

کی شوی از دلبرت هرگز جدا

گوئیا رفتی تو هم تا قتلگاه

رأس تو با او جدا شد از قفا

هم به دِیْر و تشتِ زر، کُنج تنور

بوده‌ای بر نِیْ چو یارت هر کجا

سنگ دشمن روی نیزه بشکند

هم سر او را و هم قلب تو را

هر که یک بار و تو امّا زینبا

کشته‌ی عشق حسینی بارها