مردیم و نمردیم

 

جانانی و جان بر تو سپردیم و نمردیم

در هُرمِ نگاهِ تو  فسردیم  و  نمردیم

 

نقش است به پیشانی چین خورده ز غیرت

ما جان به در از داغِ تو بردیم  و نمردیم

 

ابرو  گره  درهم  زده چشمانِ شفق رنگ

دندان  به  لب  خویش  فشردیم  و نمردیم

 

ظرف دل بی حوصله جوش آمد و سر رفت

خون دل  جاری شده  خوردیم  و  نمردیم

 

اقبال نگون بخت  نگر کاین همه سر را

تا  مرز  قدم های  تو  بردیم  و  نمردیم

 

یک عمر نفس آمد و برگشت و به تسبیح

عمری  دلِ بی عار  شمردیم  و  نمردیم

 

ما زنده ی عشقیم  که  با عشق  بمیریم

صد  مرتبه  از داغ تو مردیم و نمردیم

 

 

محمود کریمی



[ دوشنبه 11 خرداد 1394  ] [ 12:54 PM ] [ KuoroshSS ]