غزل غربت
ای آستانِ قدسِ تو تنها پناهِ من
بر خاک باد پیش تو رویِ سیاهِ من
می آید از درون ضریحت شمیم عشق
پیچیده در فضای حرم سوز و آه من
چشمم به چلچراغ حریم تو روشن است
ای چلچراغ چشم تو خورشید راه من
گلدسته ات منادی صوت اذان عشق
مأنوس با غروب و زوال و پگاه من
مِهر از فروغ گنبدِ پاکت گرفته وام
شمسُ الشُّموس هستی و نامت گواهِ من
هر صبحدم به شوق تو بیدار می شوم
کافتد به بارگاهِ تو لَختی نگاهِ من
بوی بهشت می رسد از بارگاه تو
بخشوده شد درونِ بهشتت گناهِ من
ای غربتِ مُجسمِ تاریخ ای امام
ای خاکِ پای مرقدِ تو بوسه گاه من
سید عبدالله حسینی
[ چهارشنبه 20 خرداد 1394 ] [ 12:12 AM ] [ KuoroshSS ]
