رنگین کمان

چهل شب سوختم، آیینه باریدم،  دعا  کردم

دلی  با  اشک  شستم،  نذر دیدار خدا کردم

چهل شب  زیر باران خیس شد  پیراهن روحم

شدم شفاف و خود را پاک از رنگ و ریا کردم

چهل شب در چهل منزل به  دنبال  خودم  گشتم

خودم را، آن منِ گم کشته ی خود را صدا کردم

به  دنبال  صدایی  مهربان  از خویش  رفتم

جهت ها ناگهان گم گشت و رو بر ناکجا کردم

دلم از کوچه های  توبه  رفت  و با  خدا پیوست

من  او  را  بارها  هر چند  در دوزخ رها کردم

درونم جنگلی در شعله می پیچید، همچون نی

شراری  بر نوا  بخشیدم  و آتش  به  پا کردم

به  امیدی  که  دل  را  بر  ضریح  غربتش  بندم

غزل های غریبی نذر پابوس رضا (علیه السلام) کردم

جلال محمدی