رنگین کمان

بار بربندید آهنگ سفر دارد حسین

نیّت رفتن در آغوش خطر دارد حسین

خنجر نامردمی خوردن ز اهل کوفه را

خوب می‌داند که میراث از پدر دارد حسین

وای من! ما بین رود دجله و رود فرات

لب ز شن‌های بیابان خشکتر دارد حسین

اهل بیتش را ببین همراه خود آورده‌است

چون که از پایانِ کارِ خود خبر دارد حسین

تا بگوید شرطِ دینداری فقط آزادگی‌ست

روی دستش غنچه‌ای بی‌بال و پر دارد حسین

بانگ بر زد پیکری بی‌دست، «أدرِک یا أخا»

ناگهان دیدند دستی بر کمر دارد حسین

کوه صبر است او که هم داغ برادر دیده است

هم تک و تنهاست، هم داغ پسر دارد حسین

بر فراز نی نگاهش را به صحرا دوخته‌ست

آه اگر از اهل بیتش چشم بردارد حسین

کاروانی نیزه و شمشیر و خنجر پیش رو

کاروانی اشک و ماتم پشت سر دارد حسین

تا که حجّ ناتمام خویش را کامل کند

ترکِ سر کرده‌ست، احرامی دگر دارد حسین

سعید بیابانکی