رنگین کمان

دل مرده‌‌ایم و یاد تو جان می‌دهد به ما

قلبیم و بودنت ضربان می‌دهد به ما

ماه خدا دو مرتبه بی‌ماهِ روی تو

دارد بشارتِ رمضان می‌دهد به ما

برگرد! ای که لحظه‌ی افطار، عاقبت

یک روز دست‌های تو نان می‌دهد به ما

روزی سه بار غرق غریبی و بی کسی‌ست

حسّی که بی‌تو وقت اذان می‌دهد به ما

این ماه، فرصتی‌ست که باز عاشقت شویم

ماه خدا دوباره زمان می‌دهد به ما

ما میهمان جدّ تو هستیم «جانْ حسین»

نامی که اشک‌های روان می‌دهد به ما

بی‌شک حواله‌ی همه امسال کربلاست

رزقی که آخر رمضان می‌دهد به ما

محمدعلی بیابانی