رنگین کمان

هر که بر لطف خدای خود توکّل می‌کند

گر کشد بار غم عالم تحمّل می‌کند

بیمی از آتش مکن وقت توکّل چون خلیل

کز توکّل آتش نمرود هم گُل می‌کند

جام گردون از غم  عالم  نمی‌گردد  تهی

قدر وُسعش هر کسی از آن تناول می‌کند

بیشتر از خوان دوزخ نان غفلت می‌خورد

هر عمر خویش را صَرفِ تغافل می‌کند

نیست در قاموس هستی هیچ کاری بی‌حساب

کار را هر کس به مبنای تعادل می‌کند

خط و مشی زندگی را نیست جبر انتخاب

هر کسی با فکر خود سیر تکامل می‌کند

در سراب زندگی لب تشنه از حقّ غافلیم

ورنه زیر پای ما صد چشمه قل قل می‌کند

ژولیده نیشابوری