رنگین کمان

کار آتش به صفِ معرکه بُگْداختن است

نفْسِ سرکش هدفش کار خِرَد ساختن است

علّت غفلت انسان ز خدا  آز و هوی‌ست

حاصلِ آز و هوی هستی خود باختن است

هیچ کاری به جهان بهر بشر نیست محال

هدف از خلقتِ ما اسبِ عمل تاختن است

هر که  با  تیغ  زبان  تیغ  ستم  خیز  کند

حاصلش نسل خود از ریشه برانداختن است

راز  بدبختی  و  بیچارگی  نوع  بشر

خویش را از نظر مرتبه نشناختن است

سیلی از مالک دوزخ به جهنّم خوردن

مزدِ  سَر از خطِ فرمان خدا تافتن است

زادِ راهی به کف ای رهگذر آور که به دهر

کار عمرِ گذران  تیغِ اجل  آختن است

پای میزان عمل رمز سرافرازی ما

پرچم بندگی خویش برافراختن است

شعر« ژولیده» بُوَد سَنْبُل شخصیّت او

راز آن در گِرو خواندن و پرداختن است

ژولیده نیشابوری