رنگین کمان

حتّی اگر که نیایی،

نبینمت

 یادم نمی رود آن مهربانیت

جاری اگر چه نیست

مهر نگاه تو در دیدگان من

می بندم این دو چشم

ظرف خیال خویش

پُر می کنم ز قطره قطره ی آن یادِ آشنا

از لابه لای صخره گذرهای روزگار

این سنگدل زمانه ی سدّ کرده راه عشق

من

    چکه

           چکه

                   چکه   

         یاد تو را جمع می کنم

نوشانده آن زلال عاشقی ات را به کام جان

سیراب اگر که نه

این کام خشک را

با قطره قطره یاد تو

تر می کنم مدام

کیوان شاهبداغی