رنگین کمان

الهی! عاشقی  شب  زنده  دارم

چو مشتاقان ز عشقت بی‌قرارم

ز کوی خویش نومیدم مگردان

که  جز  کوی  تو امیدی  ندارم

الهی!  در دلم  نوری  بیفروز

که باشد مونس شب‌های تارم

ز لطفت جز گل امیدواری

نروید  از  دل  امیدوارم

الهی! بنده‌ای برگشته احوال

گدایی  روسیاه  و  شرمسارم

تهی دست  و اسیر و دردمندم

سیه روز و پریشان روزگارم

الهی!  گر بخوانی  ور  برانی

تویی  مولا  و صاحب اختیارم

از آن ترسم به رسوایی کشد کار

مبادا   پرده   برداری   ز  کارم

الهی! اشک عذر از دیده جاری‌ست

ترحّم  کن  به  چشم  اشکبارم

نظر بر حال زارم کن که جز تو

ندارد  کس  خبر از  حال  زارم

الهی! عزّت و خواری ست از تو

مگردان  پیش  چشم  خلق  خوارم

الهی! گر کند غم بر دلم روی

تویی در خلوتِ دل غمگسارم

یقین دارم کزین گرداب هایل

رهاند  رحمتِ  پروردگارم

الهی!  ناتوانم،  کو  توانی؟

که شکر لطف و احسانت گزارم

بیانی کو  که  الطافت  ستایم

زبانی کو  که  انعامت شمارم

الهی!  تا نسیم رحمت توست

ز غم بر چهره ننشیند غبارم

مگر عفو تو گرداند  مرا  پاک

که سر از شرمساری بر نیارم

«رسا» بر شاعرانم فخر این بس

که   مدّاح   شَهِ   والا  تبارم

دکتر قاسم رسا