رنگین کمان

دلگیر دلگیرم از غصّه  می‌میرم

مرا  مگذار  و  مگذر

با پای از ره مانده در این دشتِ تب‌دار

ای  وای  می‌میرم

مرا  مگذار  و  مگذر

سوگند بر چشمت که از تو

تا دم مرگ دل بر نمی‌گیرم

مرا مگذار و مگذر

بِالله که غیر از جرم عاشق بودن ای دوست

بی‌جرم  و تقصیرم

مرا  مگذار  و  مگذر

آشفته‌تر ز آشفتگانِ  روزگارم

از غم  به  زنجیرم

مرا  مگذار  و  مگذر

با شَهْپَرِ اندیشه، دنیا  گردم  امّا

در  بندِ  تقدیرم

مرا  مگذار  و  مگذر

یدالله عاطفی