بلای هجران
هیچ دانی که ز هجران تو حالم چون شد؟
جگرم، خون و دلم، خون و سِرِشْکم، خون شد
لب شیرین تو ای مِیْ زده، فرهادم کرد
جانم از هر دو جهان، رسته شد و مجنون شد
تار و پودم به هوا رفت و توانم بُگْسست
تا به تار سر زلف تو، دلم مفتون شد
امام خمینی رحمة الله علیه
[ پنج شنبه 19 آذر 1394 ] [ 12:47 PM ] [ KuoroshSS ]