بلای هجران

 

هیچ دانی که ز هجران تو حالم چون شد؟

جگرم، خون و دلم، خون و سِرِشْکم، خون شد

 

لب شیرین تو ای مِیْ زده، فرهادم کرد

جانم از هر دو جهان، رسته شد و مجنون شد

 

تار و پودم به هوا رفت و توانم بُگْسست

تا به تار سر زلف تو، دلم مفتون شد

 

امام خمینی رحمة الله علیه



[ پنج شنبه 19 آذر 1394  ] [ 12:47 PM ] [ KuoroshSS ]