رنگین کمان

عمری تباه کردم عمرِ گران‌بها را

دیدم رهِ درست و رفتم ره خطا را

دشمن مرا صدا زد از دوست غافلم کرد

دنبال غیر رفتم گم کردم آشنا را

در سینه آه دارم درد گناه دارم

جز توبه نیست درمان این درد بی‌دوا را

هم مرگْ پیش پا وُ هم عمرْ رفته از دست

یا رب ببخش ما را، یا رب ببخش ما را

گیرم ز در برانی در پشت در بمانم

غیر از درِ تو دارم یا سیّدی کجا را؟

من برده‌ام همیشه کوه گناه بر دوش

تو کرده‌ای هماره با بنده‌ات مدارا

از خویش ناامیدم " لٰا تَقْنَطُوا " شنیدم

یأسِ مرا گرفتی دادی به من رجا را

هرکس ز پا در افتد بر دامنی زند چنگ

ای خاندانِ عصمت من دامنِ شما را

«میثم»، تمام عالم آرند سر به سجده

هرکس گرفته خاکی، تو خاکِ کربلا را

غلامرضا سازگار