خون خدا را فقط ذات خدا خون بهاست
زخم گلوی حسین چشمه‌ی خون خداست
خون خدا را فقط ذات خدا خون بهاست
سلام الله علیه
آنکه ز خون گلو داده به قرآن حیات
کشته‌ی او را اگر کشته بخوانی خطاست
مُصْحَفِ آیات نور پیکر صد چاک اوست
آینه‌ی حُسْنِ او آن سر از تن جداست
ما همه ذُریّه‌ایم سلسله‌ی عشق را
طینت ما شعله‌ای از عطش کربلاست
شیعه ز باران اشک می‌کند ایجاد سیل
شیعه به دریای خون طالب خون خداست
شیعه حیات ابد از دم شمشیر یافت
شیعه به اوج عطش تشنه‌ی جام بلاست
شور که شد با شعور، شور حسینی شود
گریه‌ی با معرفت، معرفت کبریاست
سلام الله علیه
بزم وصال حسین در دل دریای خون
سیر عروج حسین از سَرِ نی تا خداست
سلام الله علیه
زخم جوانان او خنده‌ی فتح است و بس
خون علی اصغرش خون همه انبیاست
سلام الله علیه
هر نیِ نیزار عشق فاش ندا می‌دهد
هرکه حسینی بُوَد، رگ رگ او نینواست
سلام الله علیه
گریه‌ی «میثم» خورَد آب ز خون حسین
فانی معراج خون، ساقی بزم بقاست
سلام الله علیه
غلامرضا سازگار (میثم)
