رنگین کمان

ما را نسیم پرچم تو زنده می‌کند

زخمی ست دل که مرهم تو زنده می‌کند

خشکیده بود چند صباحی قنات عشق

این چشمه را ولی غم تو زنده می‌کند

آه ای قتیل اشک، نفس‌های مرده را

شور تو، روضه و دم تو زنده می‌کند

ای خونبهای عشق، چه خوش گفت پیر ما:

اسلام را مُحرّم تو زنده می‌کند

ما با غذای نذریتان رشد کرده‌ایم

جان را عطای حاتم تو زنده می‌کند

آقا جسارت است، ولی داغ شیعه را

انگشتر تو، خاتم تو زنده می‌کند

بالای تل هم آتش این قوم خفته را

آن خواهر مُکرّم تو زنده می‌کند

این کشته‌ی فتاده به هامون حسین اوست

خود را به اسم اعظم تو زنده می‌کند

سلام الله علیه

فردای محشر و غم و طوفان و تشنگی

ما را امیدِ زمزم تو زنده می‌کند

عبّاس احمدی